Seni Sende Yaşadım
Seni sende yaşadım dün gece
Gözlerin kadar kalbin de
yorgundu.
Yıldızlar kadar dağınıktı umutların
Sahi anne
Sen beni kaç kez doğurdun ki..?
Ben bu kadar çok öldüm.
Hangi mevsimde papatyalar açardı,
Hangi mevsimde kar yağıyordu
Unuttum anne...
Sahi senin yüreğin hiç ayazda kaldı mı?
Bir sabahın en sessiz vaktinde,
Soğuk bir rüzgâr gelip de içini titretti mi hiç?
Gözbebeklerinde dondu mu umut,
Kalbinin atışı bile yankılandı mı yalnızlıktan?
Ne bu hâl, ne oldu sana?
Bir zamanlar ışıl ışıl bakan gözlerin, şimdi birer harabe gibi.
Yağmalanmış bir köy gibisin — sessiz, yıkık, unutulmuş.
Kim işgal etti seni bu kadar hoyratça?
Kim sevdi seni böyle kaba, böyle özensiz?
Sana dokunan eller mi tüketti rengini, yoksa seni iyi olsunlar diye kendinden verdiklerin mi?
_SOL YANIM HALA SENİN_
Yüreğimin ellerine bıraktığın mavi masallarda okuyorum seni.
Gözyaşım'la yıkadığım düşlerimin huzurunda...
Zamansızlığın takvimlerinden dökülüp
Her gece sayfa sayfa şiirler, mektuplar yazdım sana.
Her kelimeyi içimden söküp aldım, birer damla kan gibi akıttım kâğıdın üzerine.
Satır aralarında, gözyaşımın izi kaldı.
Bazı kelimeler karardı, bazıları silindi; ama hiçbirini yarım bırakmadım.
Çünkü her satırın ucunda sen vardın.
Seni tanıdığım da, Ruhum yanlızlıktan
Yorulmuştu.
Ben senin ilk sevdiğin değildim,
Ama sen hayalini bile kurmadığım, bilmediğim bir hissin ilk duygusuydun.
Ama mesele bu değil,
"BeN onca şiirLeri sözLeri yüzLerce kişi görüp beğensin diye DeğiL, bir SeN gör istedim... Eyvallah..."
"yüreğimi bir sen gör, bir sen biL istedim.. neyse..."
@dsız..
10 Eylül Çarşamba
20:00
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!