"Sen Hep Gül, Cân…"
Sen hep mutlu ol…
Benim payıma düşsün gece,
hasret, acı,
ve sonsuz bir bekleyiş—olsun.
SENİN ACIN VAR DİYE EL GÜLMEZ Mİ SANDIN
Hatır diye gönüL kırmazsın
Göz yaşı döker de dışına akıtmazsın
BiLirim için yanar ama kin gütmezsin
Sen bunLarı yaparsın da eL kıymet biLir mi sandın
Ömrüm...
Bu gün, içinde papatya resimleri olan hırkamı giydim…
Belki sen kokarsın diye.
Giyinirken ellerim titredi,
omzumdan aşağı kayarken hırkanın yumuşaklığı bile yaktı içimi.
Sana yazmak istiyorum,
ama hangi “ben” yazmalı?
Aklını kaybetmiş olan mı,
yoksa hâlâ seninle hayal kuran mı?
Kalem elimde titriyor,
Seni yazma ya gerek yoktu aslında
Kalbim ezberlemişti seni ezberlemesine de
Nerden bilirdim ki. Kalbinin kapısına da
Girilmez yazdığını,
Affet...
Kağıtta yer kalmadı, yokluğunu yazmak için.
Sahi hangi kurak mevsimin
ÇöL'ünden geçtim de yanLızLıktan
Yanmış yüreğim,
Sana denk geLdi Cân..
YanLızım..!
Kimsem yok diyorum,
Sen Sin İşte
Ve şöyle devam ettim...
Bendeki seni, sana nasıl tarif edebilirim ki?
Sen’sin işte.
Merhaba yüreğimin özLemi:
Merhaba gözlerimin hasreti satırLarında döküLen
Yürek sızım.
Ey kaLemin mürekkebine buLaşan göz yaşım,
BeLLi beLirsiz hayaLini astım yine bu gece duvarLarıma.
İki çift keLamını esirgeme benden.
Sensizlik
Sensizlik bulaştı yıllarıma,
Üstüm başım ayrılık kokuyor.
Her gün biraz daha eksiliyor içimden sen,
Ama adın, inadına, biraz daha büyüyor kalbimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!