Uyuduğunda hafiflemeyen dert var mı?
İnsandan başka kim bilincini kiraya verirdi
Uykuda ileri giderdi en kederlilerimiz
Az uyku, kaygılarımız ve endişelerimiz
Dertlinin de dertsizin de sığınağı şu uyku
Hepimiz uykuda hepimiz rüyadayız
Yorgun, saf, deli, bezgin
Kim seviyor koşulsuz insanı?
Ne konuşsam insanlığa dair
Duyduklarım aynı
“Sus biraz be adam
Kafamı ütüledin!”
Var olmanın dayanılmaz ağırlığı
Başımda geceden kalma bir ağrı,
Gördüğüm kaçıncı kâbus bu gece,
Yalnızlıkla yaptığım kaçıncı kahvaltı
Küfürler ediyorum ağrılı başıma
Ben küfür sevmezdim eskiden
Eskiden gözlerine dalardım saatlerce.
Hayaller kurardım, gözlerindeki yansımalardan
Ben gözlerin olmadan, bir hayal kuramadım
Ve gözlerin
Neredeler şimdi?
Kurak bahçem gülümsüyor aya
Eğik direk, yıkıldı yıkılacak
Ay ise bulutlar arasında
Veresiye kahvem soğumuş
Yaprak hışırtısı, kederli kedim
Yağmurlar doldurdum gözlerime
Aklımda hep aynı düşünce
“Ya ansızın ölürsem”
Ben bir tek kendimi yalnız sanırdım
Gözlerinde yalnızlığı gördüm o gece
Zamansız ölürmüş bir yalnız
Sağır, kör ve dilsiz
Kırık kalbiyle gömülürmüş
Ot bile bitmezmiş üzerinde
Kim bilecek bir yalnız ölmüş
Yalnızlığım ve ben, yürüyorduk tenha sokaklarda
Yağmur yağıyordu, ahmakıslatan derler ya.
Dünyadan şikayet ettik, bir şey değişecekmiş gibi
Sonra, oturduk ıslak banklara, dertleştik
Islandık, yalnızlığım ve ben
Sırılsıklam ve yapayalnızdık
Yüzümden düşen bin parça
Her biri yalnız, her biri küfürbaz
Zaman bir ileri bir geri, düşman bana
Puslu ufka baktım, kızıl mı kızıl
İnsanlara baktım çoğuldular
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!