Seni her özlediğimde Ankara Garına gidiyorum...
Saçlarının kokusu aklıma geldiğinde vedalaştığımız vagonda derin bir nefes alıyorum…
İçimden geçiyor harfler
Bir bir diziliyorlar yan yana…
Galiba sana kadar uzanacaklar
Tren gibi rayların üzerinde yavaş ilerliyorlar…
Seni bulduklarında özlemini hissedeceğim.
Hayalin düşecek perdeme…
Tren kalkmak istiyordu istasyondan
Öfkeli şekilde ses çıkarıyordu, buharlanmıştı…
Nem, nem oldu istasyon, buhar yayılınca avluya
Gıcırtılar duyuluyordu raylarda
Son kez bakıyordun bana anlamıştım
Buhar vagonunu gizliyordu bazen
Bugün bir şiir yazacağım.
İçinde sen olmayacaksın.
Tren, Vedalaşma, hasret olmayacak…
Senden hiç bahsetmeyeceğim.
Okuyanda sen olduğunu anlamayacak…
Hatta sen de okuduğunda “kime yazdı ki?” diyeceksin…
Biliyor musun?
Bu sabah rüyama geldin…
Koluma girmiştin, gülüyordun…
Konuşuyorduk sana beni affet diyordum…
Çok mutluydun kolumda…
Gülüşüne bakıyordum, çok mutluydum…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!