Küf kokan nefesler mazgallarda
İki çift göz bana bakmakta
Her yer tel örgülü, insanlar kapı ardında
Uzun bir avlu, sonu yok herkes yatmakta
Mapus değil sanki, cehennem
Yine Ekim
Yine ilk Cumartesi
Elimde çiçekler
Önümde raylar
Senin gelmeyişin
Benim bekleyişim
Sana bu akşam Gogol oynadım
Hemde Bir Delinin Hatıra Defteri
Bir ayağa kalktı, bir yere düştü bu serseri
Tek kişilik oyunda, tek izleyici
Senin için bu akşam Popriscin oldum
Seni her özlediğimde Ankara Garına gidiyorum...
Saçlarının kokusu aklıma geldiğinde vedalaştığımız vagonda derin bir nefes alıyorum…
İçimden geçiyor harfler
Bir bir diziliyorlar yan yana…
Galiba sana kadar uzanacaklar
Tren gibi rayların üzerinde yavaş ilerliyorlar…
Seni bulduklarında özlemini hissedeceğim.
Hayalin düşecek perdeme…
Ne soracaksın bana
Seni nasıl bıraktığımı mı?
Gitmeyecektin o zaman
Makinist üfledi diye sura
Koşmayacaktın vagona...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!