Çaydanlık eğilir belki
Ama bardak gösterir demi
Kibirlidir bardak demlik yanında
Bilmez kimse çileyi çeken demliği
Tat verir çaya şeker
Gün kan kırmızı bir bayrağa renk verme günüydü, bende onu yaptım…. Siz gülerken ben annemi ağlattım…
Bak rüzgarın sertliğine esiyor gene
Savurdu yaprakları avluya tane tane
Olmadı belki de olmayacak bu sene
Göremedim göremeyeceğim seni belki de
Bak şimdi rüzgar esmez oldu
Seni kalemle çizme fırsatını bana verseydiler inan Asya kadar masum bir yüz çizerdim...
Biliyordum gelmeyeceğini oturdum bekledim seni
Beklediğimi bile biliyordum bilmediğini
Buz gibi mermerin üzerinde izledim hayalimde seni
Göz yaşım damlar iken bir bir sildi hayalini
Artık yok yolcu, çalışan, tren sesi
Ne soracaksın bana
Seni nasıl bıraktığımı mı?
Gitmeyecektin o zaman
Makinist üfledi diye sura
Koşmayacaktın vagona...
Soğuk demir beklerken beni
Ardımda zor bırakmak seni
Biri kırmış ise kalemi
Bekle gelirim geri…
Hücrem küçük sığmam belki
Uzun soluklu bir yol...
Yürümekle bitmiyor...
Elimde ağır fotoğraf...
Kendi hafif yükü acı veriyor...
Taş bina önü...
Herkes çok hüzünlü...
Yaşam savaşı küçük bir felsefenin iz düşümü ile başlar… Doğar ve ölürsün… Arada yaşadıkların sadece mezara getireceğin anılarındır….
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!