U...u...u!
Duyuyormusun;
Derinden derinden gelen bu sesi?
Neyin nidası bu!
Bütün kâinat haraketde,
Dönüyor, dönüyor neyin çağrısıyla.
Aldandım çiçek açtım,
Sandım bahar.
Ben erik ağacıyım,
Çiçeğimi soldurma yar!
Yolumu gözleyenler var,
Onlara meyva veremem,
Ertuğrul Bey ve refikleri
Bir gün kırda gezerlerken
İki ordu görürler ta öteden
Hap olurda uzak durur mu erler
Dizgin vurup beygirleri sürerler
Bakarlar ki iki ordu çatışmış
Soğuktu bakışların
Emanet gibi duruyordun
Diken üstünde
Yıllarca büyüttüğümüz sevgi
Vurgun yemiş gibi
Tutmak istedim ellerini
Erenköy bu tabloda
Eski günlerden kalma,
Erenköy bu tabloda!
Anlat bize yıllarını;
Açılmış güllerim vardı,
Naçar hükmüdür eylülün
Kızıl sarı çizgiler.
Renkleri karıştırır kristal vazo,
Görünür hayat denizinde
Eksilerle artılarla.
Ömür boyu tutku, ihtiras...
Şu duran genç adam
O benim babam
Elektrik akımları gibi
Vermiş olduğu sinyaller
Mücevhere şekil verecek
Ey babam yazgıyı bahane sayma
Gerçekti yüzleştiği
Yinede, denemek gerek dedi.
Halbuki o bir dikendi!
Hançer yarasın dan ağırdı,
Dilinin yarası!
Göz açıp kapayıncaya kadar geçer ömür
Gül bahçesi veremezsin ama,
İnsanlara verirsin bir gül
Hatırımız olur gönüllerde
Bir fincan kahve
Kırk yıl değerinde
Umutları, hayalleri,
Sermiş gurbet yollarına.
Eşi giderken Almanya’ya,
Ben çalışayım sen kal,
Ailemin yanında.
On dört yaşında gelin olmuş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!