Şubat Türkay Şiirleri - Şair Şubat Türkay

yokluğunun ; yok olmak dışındaki anlamı

bu bendeki enkaz

bakma sen, ona buna gülücük saçmama

Biz Türkiye Cumhuriyeti'nin yetim çocuklarıyız..

Babamız 1938 sonbaharında öldü...

Kirli bir hazan mevsimi....

Yolda mahsur kalmıştım..
Yalnız Sana değil, hiçbir yere gidemiyordum.
Bu Yapamayanların, Edemeyenlerin Otoyolu..
Zaten hiç bir şehre uğramıyordu.

Ayıplanmış şarkılar dinliyordum.

Zorlama şiirler yazıyorlar..

Zorlayan şairler...

İlham kaynakları kurudu gitti..

Hiç bir ayrılık dokunmaz sana..

Ağlamayı bilmeyen adam..

Kaburga kemiklerinde ince sızı..

Avare kaptanlar gezer..

Boğaziçinin dalgalı sularında..

Eski şehrin dumanları tüter..

Bugün birden bire herkesi affettim..
Önce seni
Sonra o şiirlerimi çalıp,
Kendi adına bastıran arkadaşı,
Gariban çocuk..
Zaten üç yüz yada beş yüz satmıştı.

Ah çirkefim...

Yüreği yüzünden daha çirkinim...

Hangi aynadan baksan başkasın...

Akıl, nasıl tehlikeli bir silahtır..
Medeniyetin başlangıcından beri..
Onun sayesinde katledildi
Yirmibeş milyon Amerikan yerlisi..

Akıl, eksikliği en çok hissedilen,

Bir alış verişin ortasında kalmıştık..

Arıza veriyordu, bütün insancıl taraflarımız..

Alan aldığından razıydı..