Şubat Türkay Şiirleri - Şair Şubat Türkay

Babası ölmüş,
Annesi tarafından sevilmeyen çocuklardık
Devlet parasız yatılı yalnızlığımız ve biz...
Hani Dünyayı kurtaracaktık...

Beklemeyi bilmeyen gözlerimizle..

Sanırım, genetik olarak seni sevmek için doğmuşum..

Yada bilimsel bir gerçeği dayanak yapmak istedim
bu tutkuya..

Belki önce atalarım sevdi tüm atalarını..

Aklımı kaybettim, sabaha karşı..

Kalemin ucuna gereksiz şiirler doluştu..

Boşlukta asılı kaldı kelimeler..

Sen gittin
Anlam gitti..
Bu öyle bir gidiş ki..
Sen gittin
Mânâ bitti...
Kalpte ateş

Bizi böyle güçlü yapan,

Önceden gidenlerimiz..

Alışmışız geleni gideni uğurlamaya..

Gökten bir şiir düştü

Dikkat et! kafanı yaracak

Diyorsun ki; bana birşey olmaz.

Dün ölüme giderken...
Seni düşümde gördüm...
Bir garip aydınlık içimi deldi...
Huzur içinde bir huzursuzluk sanki..

Hangi duygu ile başedemiyorsun..

Hangi acı iliklerine işledi..

Neden erken Niye geç..

Bütün kapıları sen açıyorsun..

En eski günahkar..

Her yolun sonunda bekliyorsun..

Güller öldüğünde anlarsın..
Hangi mevsimin bittiğini...
İyi geceler dilerken batan güne.
Gözlerinden ansızın çekip gittiğimi....

Ben düşmeyi bilmiyordum senden önce....