Kısaldıkça ömür elbisesi bedenimize
Tinsel ağırlıklar biçeriz terli tenimize
İlikledikçe düşleri tedirgin yüreğimize
Aşkın gözleri sokulur an karelerimize
Tohum oynaşır rakı dolu bardaklarda
Şarkılar efkârlı şarkılarla inadına sevişir
Sokuluruz yorgun bir gecenin nefesine
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta