Herhangi bir masal sonlanınca
Bizden birisi bilirsin, çıkar kerevetine
Amorion kentinin ardına değin
Şenlenir kapıları
Öyledir,bir kez daha kendi toprağına dönmez
Frigyalı çocuklar
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bütün mücadelelerin öncesi 'uykunun kol gezdiği' derince sessizliktir..
Rüyalar da hafızanın gerisinde beslenen içten pazarlık...
Uyanışın fitilini ateşler dünün dinginliği.. Bitmeyen özlemin açlığıdır içten içe duyulan.. El ele tutuşan çocuklar bir gecede büyür..
Kutlarım Kardeşimi..
Bozulan oyunlar,yanılgılar ve çekilen sancılar,yolculuk serüveni böyle bir şey işte..
kutluyorum hocam,saygımla
Ve biz hep sonuncu çinko sanır da aldanırız. Daha ne çinkolar vardır yakası açılmamış. Vakti gelince dökülürler ortaya bir bir...
Biz hep kerevette kalırız nedense Bu halk, bu garip halk. Ve hep birileri hep çıkar tahtına. Gözümüzü açmadıkça, hep kadar deyip geçer bu oyuna bazıları.Oyun böylece sürer gider...
Kutluyorum şiiri ve sizi öğretmenim. Nicelerine...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta