Songül Akgün 2 Şiirleri - Şair Songül Ak ...

Diyemem dedi ölürüm ona...
Yaşamak ölmekle bağdaşsada...
Ben yaşarım desem sana....
Birde varırsam derdi sona...
Her sonu noktalı cümlenin vardığı başa...
Gelememiş mi bir Ölüm yine yaşama...

Satırla ne güzel oynarmışım....
Mısra mısra coşarmışım...
Düşsemde kalkarmışım..
Cümle sonunda kalır mı ağlayışım....
Harf elimde büyür elimde küçülürmüş...
Noktayıda ben koyarmışım.....

Yokluğunda seni ÖZLEMEK....
Sanki BEN sizlik demek.....
Bensizlik mi Sensizlik mi desen.....
Yokluğun hepsinden beter......
Bir bütünün yarım hali YARIM mı eder....
Yokluğun bu yarımıda siler....

Bir resim misali yıllar öncesinden
Yüzü okunmayan,bakılıp tanınmayan
Bir hayal misali hep yaşanılan
Çerçevesi olmayan bir hayat resmi sanki bakılan
Mavi denilince hatırlanan
Gökyüzü değil mi MAVİYLE saran

Bilmediğin bir rüzgarların esişiyim....
Belkide fırtınanın kardeşi.......
Hep içim meydan yeri......
Kardeşimle eseriz durmaz iki deli........
Dağılır esişimizden içimdeki meydan yeri.....

Satırından taşırıyordun
Cümlelerimi uzunmuşcasına......
Oysa cümlem satırın başından bakıyordu....
Yolu alamamışcasına.....
Bir satır bitiyordu....
Sonu yokmuşcasına....

Sevmek.....
Yüreğinde bir çiceği büyütmek gibiydi....
Bütün bir meseleydi...
Güneş olmayı bilip yakmayacaktın....
Tek ateşe kanmayacaktın....
Su olacaktın...

Niye kendime çirkinim bu gece.....
Oysa ay aynı parlak....
Yıldızlar aynı gecede....
Bir siyahı vurmuş misali gözlerime....
Ve işte yine siyah kalemle yazdım siyaha yine....
Görünmüyor tek kelime.....

BAZEN kızar gibi oluyorum Gökyüzüm sana....
Tüm kanatlara açık yolun....
Kapanmış misali uçuşlarıma....
Sevgiden bulutlarımı çekeyim diyorum üzerinden.....
Sonra yağmur misali damla oluyorsun gözümde akıyorsun derinden....
Anlatamıyorum Anlatamıyorum ve yine Anlatamıyorum KENDİMİ SANA

En son SONBAHAR da....
Bir ağacın yaprağından kopuşu misali....
Uçtu yüreğim.....
GÖKYÜZÜM işte yine dedim......
Rüzgarınla sendeyim.....
Sonra TOPRAĞIM.....