Songül Akgün 2 Şiirleri - Şair Songül Ak ...

Bu nasıl yenilgi BİLEMEZSİN..
Hep mi kendine yenilir insan
Rüzgarı kendimi olur kendinin...
Hiç kendine Fırtına olur mu insan.....
Korkmaz dedim yüreğim.....
Nasıl bir korkak bilemedim....

Yine bir Yalan geçti yanımdan...
Ardına bile bakmadan....
Dünya olsa anlardım....
Bakmasada boş olan.....
Boşluğum muş beni anlatan....
İstediğin kadar geç bizi..

Gökyüzü misali açmışken kollarımı........
Ufuk gibi gördüm sınırımı...
Kuş kanadında havalanırken ruhum....
Yeryüzü Gökyüzü Uçtum durdum...
Bazen içimde bir dalga misali...
Kıyıya vurdum....

Bilmezdim geldiğimde mesafelerin...
Adımlara yüklü olmadığını...
Anlamazdım yürümezken....
Koşmanın adımlara uzak olduğunu....
Nede sevinmiştim emeklemeden yürümeye geçtiğime...
Koşarken gülmüşüm bile....

Uymamış zamana....
Saatte ne akrep olmuşum....
Ne yelkovan....
Ne yürümüşüm zamanda...
Ne durmuşum....
Ben bir zamansız hikayede sandım doğmuşum....

Ne zamanı ayarlayabildik....
Ne yüreği....
Kolu bozuk....
Ayarsız bir TİK TAK atışında kayboldu
Zamansız atan yürek.........
Ne zaman dinledi ne mekan...

Sen duygularımda esen deli rüzgar....
Yeter dağıttığın içimi.....
Burda bir BEN var.....
Yel değirmeni olmuş akıl......
Duyguların rüzgarına karşı koyar...
Donkişot olmuş sanki kalbim.....

Gitmek sandı herkes....
Gitmeyi bitmek....
Bitmek neydi....
Başlayıp tükenmek mi...
Tüketilmeyecek bir sevgi...
Kalpte yerleşik hayata geçmeyimi bilmemek

Göçebe geldik hep göcebe....
İlk göç ilk ayrılış göbek bağından kopuşumuzla başladı....
Varan en uzun en kısa yoldan
Koparak giriş yapmışız hayata....
Sonra işte bir göçebelik hep kendinde....
Keşifsiz yerlere varmak girişimiyle Hislerde.....

Hem koruyanım....
Hem sebebi mechul derdim....
Her atışım içduvarları delerken...
Sesimin siperi....
Ve değmeyin dercesine..
Kapanmışsında üzerime...