Songül Akgün 2 Şiirleri - Şair Songül Ak ...

Anlamak Kadar Uzakmış yaşamak......
Korkak misali kalp...
Aklın arkasına saklanır gibi....
Çocuklar koşmuş sevgilerinin sokağında....
Tek özgür sevgiler çocuk kalmış....
Büyüyememiş masumiyet.....

Keşfedilmemiş bir KIR olsaydım
Doğayla buluşsaydım
Veya ZİNCİR lerimi kırıp
Doyasıya koşsaydım
Yalnız Doğayla buluşsaydım
Herşeyi unutsaydım

İnsan ve İnsanlık....
Lık tan düşmeyin.....
Açlığı değil insalığı terbiye etmek....
Sabrı kaybetmek değil....
İçteki huzura ermek...
Bir ömrü garantilemek değil....

Derlerdi bulutlara.....
Denizde dalgalara......
Anlat kendini.....
İçimdeki bulutlar gökyüzüne dizildi....
Hangi dalgalar yine aldı kıyıdaki içimi.....

Nedir bu dedi nedir....
Gecede bir an mıyım....
Gündüzde zaman mıyım....
Geçen ben mişsem eğer....
Zaman kalıyorsa bensiz.....
Ben niye zaman zaman diye haykıran...

Sende gitme Anne.....
Öyle alışmışım ki nefesine...
Unutsan hatırlamasan bile....
Ben unutmam kucağını anne....
Bir zamanlar ben bebeğindim...
Şimdi sen bebeğim gibisin....

Bir tarafı Ölümmüş yaşamın....
İnsan Tarafsız....
Tutsa Ölümü Yaşamsız.....
Yaşamı Tutsa....
Ölümü ANSIZ....

Dinlemeyi bilmeyenler yüzünden....
Anlatamamayı üslendik....
Satırlar nede güzel dinlerdi bizi....
En kötü halimizde bile....
Çekmezdiler kendilerini...
Güzel çirkin içimizin her halini...

Kimim BEN bakışında şekillenen.....
Bir Köşegen...
Bir Üçgen....
Bir Daire,Bir Beşgen....
Sevgiyle Şekillenen....
Toprak desen....

Zaman bırakılanlarla.....
Zamana bıraktığımız kendimizden.....geçerdik....
Zaman ilaç mıydı...
Tedaviyi üslenen.....
Rüzgarı dağıtan zaman mıydı....
Çarpmadan geçen...