Songül Akgün 2 Şiirleri - Şair Songül Ak ...

Susarak anlaşırdı
Gökle deniz.........
Gök Ay ın gölgesini verdi
Karanlığa aldırma..burdayım dedi...
Mavi bir Rüyaya daldılar....
Dalga dalga anlattı biri......

Ne elbiseler giydirmişim Günlere....
Üstü açık zamanlarda kaybolan...
Sevgiden renkler katmışım dikerken...
Sarı GÜNEŞ rengi neler anlatmamış ki...
Bir yandan ümitle dönerken üzerimde...
Işıklar yakmış gözlerimde...

Oysa hep aynı doğuyor Güneş
Gün aynı,Gece aynı
Ey gönlüm tobarlan haydi
Nedir dağılmadım ama toparlanamıyorum hali
Bu ne aşk ne bir avere hali
Nedir gönlün divane hali

Gökyüzüm ulaşılmaz sandılar Seni...
Sonra yaklaştırırız deyip....
Çizdiler...Fırçayla boyadılar resmini.....
Baktılar... dediler.....Öylede uzak ki....
OYSA gözlerdeki bakıştı mesafesi....
Farketmedikleri NEFESLERİ.....

Cümlede virgülü unutsam...
Nefessiz kalır mı kelimeler...
Noktayı unutsam sonunda....
Bitmez mi cümleler......

Ne yakın görünüyormuş insan kendine....
Ne uzakmış insan kendine....
Bir yol varmış derine....
Git git varılmazmışta kendine....
Alma ben beni benden bana varayım dermiş.....
Al ben beni benden ben olayım dermiş....

Oysa tanıyorum yüzünü
Varda olmayan kalbini
Gülerken ellerimdeydi sanki
Ağladığımda düşürdüm galiba kalbini
Hani gölgem misali
Güneşte mi çıkardı sevgi

Gittiğin bu şehirde bir ben vardı
Şimdi ben bile bana yabancı
Kalbimi söküp alsaydın keşke
Kaldı fakat sanki bende kiracı
Bir Ben vardı bir zamanlar Beni yazan
Gittin ya silik kaldı

Yanmak bu mu dedi....
Oysa ne duman ne is...
Nedir bu sis....
Yangın değilse bu için için içimi yakan....
Nedir bu külleri savrulan deniz....
Yok bilmek nedir dedi yangını...

Yargıladı kendini gün...
Zamanı kaçırdım...
Hapsedemedim Gardiyan misali....
Suçlumuyum hayat...
Gardiyanı olumadığım ömrümün dedi...
Sonra Zamanın Yargıcı benmiyim ki....