Sokaktan duyduğum ayak seslerinin,
Sana ait olma ihtimali kadar uykum var,
Ve ardından kapı zili çalması kadar umudum...
ne yazılabilirki...
ne yazabilirim...
hangi harf, hangi ünlem,
hangi kelime ifade eder beni
içimi
hissettigim yıkıklıgı,yenikliği....
elimde sapan,
bir taş alıp fırlatıyorum gökyüzüne,
vuruyorum yıldızlardan birini, kayıyor oracıkta...
Özlenmekten nemalanır kimisi...
Halbuki özletmek;
Közlemektir sevgi dolu yüreği..
Kimi cahildir,
Kimi cani....
İlk önce,
ay karardı..
Son demindeydi zaman,
er yada geç, farketmezdi...
Yer yüzündeki bütün faylar,
yıllar öncesinde; tadını begenmeyip attıgın meyvenin çekirdeğiydi sevdan.....
şimdi kavurucu sıcaktan kaçıp gölgesine sıgındıgın agaç varya! ....
işte o çekirdegin düştügü yerdesin
Hayat'ta hiç yalnız kalmadım ben! ..
Bir ben vardım yalnızca,
Ve de binlerce Ben'liğim! ..
Dedim ya;
Hiç yalnız kalmadım ben,
Çünkü ben;
bir yıldız değilsinki kayıp giden...
ardında binlerce daha sen kaldı diye;
umursuz olayım...
Sabah olmasın, yagmur dinmesin hiç...
Rüzgar susmasın ve kimsecikler olmasın sokaklarda ki;
Farketmesin benliğim yokluğunu,
Sessizliğini duymayayım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!