Ben ağlarım.
Dışarda ağıtlar ağlar.
Nasıl bir kaybediştir ölüm anlayamam!
Ya bizim kaybedişlerimiz,
aynı sayılabilir mi? dokulen göz yaşları.
Engeli henuz konulan bir dokunuştur ölüm.
Ve bir daha söylenemeyecek son ağıt.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta