içinin ormanlarını budayan adam
aşkın ellerine, sevmeyi unuttuğu kadının günahımsı yüzünü çizdi
ve harflerini toplayarak şiire veda etti kendini…
sevgi; bölünerek çoğalmaktır, sevgilinin sol kırımgâhında
aşk ise; ilahi boyutlarda aklını kalbin havanında dövmektir demişti, ölü bir dostum…
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Musalla kadar yalnızım
İçimin kör ayazında .....ama yinede
Gecemin sabaha çalan kıyısında
Biraz mavi
Biraz yosun kokuyor dünya
Ve çokça sen......
Herşeyden bir parça ....
Saygıyla esenlikle üstadım...çok güzeldi ..
" zaman kadar uzun
an gibi kısa saçlarına günah çiçeklerinden taçlar taktığım / mevsim taraçanda
duygusundan vurulmuş bir kumru gibi
ezberimde unutarak uyuduğum gözlerinden uyanıyorum "
Kutlarım değerli şiiri ve yazan yüreğinizi
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta