Ben seni,
yanmayı bilmeyen bir kalbin ortasında,
göğsüme bastırdığım bir dua gibi sevdim…
Sen sustukça ben içten içe kavruldum,
bir tek kelimene,
bir tek bakışına muhtacım sanarak…
Bir yüreğin sığındığı en sessiz anlam
Sen…
Karmaşanın ortasında ansızın beliren bir huzur gibiydin.
Her şey üzerime gelirken, hayat sanki beni unuturken…
Sen hatırladın.
Meftun oldum sana… Sessizce, kimselere söylemeden, kalbimin en sakin köşesinde.
Ne fırtınalarla geldin ne de büyük sözlerle… Ama gelişin içimde bir yerleri usulca güzelleştirdi.
Sana bağırarak değil, susarak sevdim ben. Gözlerine her baktığımda yüreğimin titrediğini fark ettim.
Sen bilmiyorsun belki, ama ben her sabah seninle başlıyorum güne.
Bir selamınla aydınlanıyor içim, bir gülüşünle duruluyor bütün telaşlarım.
Sen, kalbime huzurla düşen bir isimsin.
Kalem elimde değil, kalbimdeydi.
Sana dair ne varsa içimde, döküldü harf
harf, satır satır o boşluğa…
Bazen bir çocuk gibi çekingen,
Bazen bir rüzgâr gibi cesur yazdım seni.
İlk kelime gözlerin oldu.
Her sabah aynı sancıyla uyanıyorum.
Gözlerimi açar açmaz seni arıyor
bakışlarım;
sanki geceden kalma bir rüyada hâlâ
seninleymişim gibi…
Ama gerçek, yüzüme çarpan soğuk bir
Bir gün bir bakışta başlayan o masum
yanılsama, yıllar sonra kalbimde yankılanan
bir ağıt oldu. Meğer biz sevdaya değil,
sevda sandığımız bir hayale tutulmuşuz.
Kalbin sandığıyla gözün gördüğü arasında
koca bir uçurum varmış da, biz gözlerimizi
Kim bilirdi gideceğini…
Hem de böyle hoyratça, böyle umarsızca…
Ne ben hazırdım gidişine,
Ne kalbim alışabildi sessizliğine.
Bir gün bir bakışınla içimi aydınlatan sen,
Bir başka gün suskunluğunla karanlığa
Sevme artık...
Bu kalp, seni taşıyamayacak kadar yorgun,
Her vuruşunda senin ismini mırıldanıyor
hâlâ,
Ama sen… çoktan sustun.
Gözlerime bakma artık o eski bakışla,
Sevme beni…
Çünkü ben sevildiğimde değil, unutulduğumda büyüdüm.
Her yeni başlangıcın ardına gizlenen sonları ezberledim ben.
Bir gözyaşının içinde boğulmadan yaşamayı,
Bir tebessümün ardına sığan acıları öğrendim.
Ama öylesine bir aşk değil bu.
Zamana yenilmeyen, mesafelere küsmeyen,
yıllar geçse de kalpten eksilmeyen bir aşk bu.
Ne eksiliyor, ne soluyor…
Sadece büyüyor.
Sessizce, derinlemesine, ömür kadar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!