Şimdilik Mısra Şiirleri - Şair Şimdilik ...

Bensiz Kal, Sessiz Kal
Bensiz kal…
Gün doğarken hatırlama beni.
Gözlerini gökyüzüne dikip umut arama bakışlarında.
Ben artık oralarda değilim.
Sesimde kaybolan kelimeler gibi,

Bensiz Kal, Sessiz Kal
Bensiz kal…
Gün doğarken hatırlama beni.
Gözlerini gökyüzüne dikip umut arama bakışlarında.
Ben artık oralarda değilim.
Sesimde kaybolan kelimeler gibi,

Hülyaların Yetmiyor Artık Bu Bedene
Eskiden geceler bana yeterdi…
Bir yastık, bir gökyüzü,
Ve içimde taşıdığım binlerce hayal.
Bir gülüşünü düşlemekle ısınıyordu ellerim,
Bir “belki”yle uyuyordu kalbim.

Bir gün dönmeye karar verirsen...
Geldiğinde...
Kapıyı çalacak cesaretin olsa da...
Açacak birini bulamayabilirsin.
Gözlerin tanıdık bir bakış arar belki...
Ama odadaki hava bile senden uzak kokar.

Bir gün gidersen,
Gerçekten git…
Ne sesin kalsın kulağımda çınlayan,
Ne de bir fotoğrafın duvarda asılı dursun.
Git ve ardından hiçbir şey bırakma,
Ne anı, ne umut, ne de “belki döner” yalanı…

Gecenin sessizliğinde, sadece sen varsın
aklımda,
Kalbim seninle atıyor, her nefesimde adını
fısıldıyor.
Gözlerin, dünyamın en güzel melodisi,
Bir sevda şarkısı çalıyor ruhumun en derin

…Bitti.
Gerçekten… bitti.
Adını her andığımda,
İçimde bir şey daha eksildi.
Ve ben her eksilmede...
Yine seni düşündüm.

Bugün de sensizlik düştü payıma,
bugün de sesin gelmedi duvarlardan,
gözlerim sana değil, boşluğa alıştı belki ama
yüreğim… hâlâ senin yokluğunu haykırıyor sessizce.

Her sabah güneş doğuyor,

Cevapsız sözlerim var benim…
Kalbimin kuytularında yankılanan,
Her biri bir iç çekişin, bir gece yarısı uyanışının izinde.
Ne tam yazabildim ne de silebildim…
Boğazımda düğümlenen kelimeler gibi,
Her nefeste biraz daha çoğaldılar.

Varlığınla ısınan bir mevsimi,
Sensizlikle donmuş bir zamana çevirdin…
Günler geçiyor,
Saatler eksiliyor…
Ama ben…