Âlemi cihâna giderim dümdüz
Soğudum dünyâdan olmuşum bumbuz
İster gece olsun isterse gündüz
İntihâr anının gölgesi olmaz.
Mihrâbım dağınık minberim çıplâk
Dolu verip boş alınca,
İnsanoğlu ısrâr eder.
Kutsâl kâse boşalınca,
İpsiz akıl firâr eder.
Aklın ucu hiç'e değer
Mâkus talih gülmez yüze
Yüzüm küsmüş elâ göze
Hasret ektim tatlı söze
Gözlerimden farkedildi.
Gizli gizli işgâldeyim
Çıkıp tozlu yollara
Bir haber sor kullara
O sarmaşık kollara
Yatmam zor bu yaz benim.
Saçlarım beyâz benim
Yolun Ol'a benzer yüreğin kul'a
Libassız doğmuşuz düşmüşüz yola
Dost dediğin kastettiğim bir pul'a
Seni satıyorsa şimdi işin zor.
Giymişsin ipekten ilimsiz gömlek
İslâmı kur'ândan anlat be hoca
Millet dinden oldu hurâfelerden
İmân evi yandı tütmüyor baca
Sokaklar geçilmez cenâbetlerden
Dört rekât namazla, dört yüz bin rekât
Güneş yükselmeden kuşluk vaktine
Geleceksen bana sessizcene gel
Yağmurdan üşürüm kardan donarım
Yazbahar ayında ıssızcana gel.
Zamansız eskimiş çağlar olmasın
Kim derdi ki bizim izdivâç bitmiş
Sebep arıyormuş bir hata yetmiş
Merhamet duygusu körelmiş gitmiş
Vicdânına benzer yıldız geceler.
Takılma demiştim böyle bunlara
Taşı toprağıda elbette altın
Kimseyi dışlayıp atmaz İstanbul
Var ise ekmeğin araban katın
İnsan gibi adam satmaz İstanbul.
Bakmazki insanın etiketine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!