Yine gönlüm çekti bizim elleri
Hayal meyal gözlerimde düş gibi
Yaprağa bürünmüş zakkum gülleri
Hava serin hava puslu kış gibi.
Kara bulut susayacakmış gibi
İki elin on parmağı
Bu dünyada tek Türküz biz
Obasındaki oymağı
At üstündeki Türküz biz.
Oğuzlardandır soyumuz
İnsanlık elenir eleğimizde,
Kimseler olmadı dileğimizde.
Ne orda ne burda, yüreğimizde
Yitirdik gardaş! insanlığımızı...
Neden bilmem çıktım kadîm sözünden
Korkuyorum Cehennem8n közünden
Akla ziyan nefsimizin yüzünden
Dağılmadan bizi topla Allâhım.
Davamız büyüktür davamız hâktır
Yokluğun buz gibi soğuk mu soğuk
Selamsız sabahsız üşüttün beni
Yüreğimde çığlık boğuk mu boğuk
Bilmiyorum nasıl işittin beni
Nedensiz niçinsiz bana darılsan
Yalan dünyâ bendime dar
Yaşıyorum benim kadar
Her şeyin bir mevsimi var
Zemheride gül koklanmaz.
Şu kendimi oluruna bırakıp
Olan olmayandan alınacaktım.
Allâh'ı bir an aklımdan çıkarıp
Kaderime küsüp darılacaktım.
Bu dünyada insân kalmak çok zor ya!
Yoksul bir anayı görünce durdum,
Islak bir minderde oturuyordu
Eksik eteğine az mâviden su,
Ruhuna yıldızlar dolduruyordu.
Cüret edemedim isim sormaya
Ne gözüm hülyada nede leylada
Gündüz hayalimde gece rüyamda
Beni bir başıma yalan dünyada
Çekip gidiyormuş yokum diyormuş.
İçimi kaplarken aşkın sancısı
Şu yalan dünyada yaman eller var
Açık tut farları yol var yollar var
İnsan farklı farklı kul var kullar var
Yola çıkacaksan inananla çık!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!