Tutan iki elim.bir kalbim ve arasında dostluk yolu..
Ellerim ilk çağ filozoflarını andırırcasına
Merak eder olanı olmadığı gibi kullanırdı.
Mesela iki tahta parçasını çiviyle tutturduğumda
Ay'a seyahate giderdim
ve tekerleğimin varacağı nokta
senin çırılçıplak gözlerin olurdu.
Kabuktan kamyon yapar,kokusunda seni bulurdum.
Çocukluğum seni bulmakla geçti.
Buldum! derken cinlerinin düğününde sen olurdun.
Yeni dünyanın şeytanları küllerini cehennem katlarına bir bir dökerek sundu.
Sen memnun duvarlarınla yırtılırcasına yanarken
acısını elleriyle ödeyen bir ilk çağ filozofu idim o zamanlar.
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 17:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!