Ölümsüz Bir Cenk Var Kalbimde

Cenklerin hüküm sürdüğü bu çelikler çağında
Bir umut çiçeğiydin adeta.
Ansızın gelen kuşların kanadı muştu yüklü.
Ne ilk ağlamasıydı kirpikli kuyuların ne de son matemi.
Sarp kayaları döven katran karası deniz,Uzanıp sonsuzluğun ovalarına seni diliyordu.

Öfkesini kınından çıkaran kaldırımlar ölüm kusuyordu.
Zillerin kulakları sindirdiği bu çelikler çağında.
Garba bakmaktan boynumuz tutulmuştu.
Eğilesi yanıyla nefesin,yıldızların ışığına gözlerin erişiyordu.

Şaibeli şahısların kirli yüzlerine tutunduğunda
Ayaklarımıza gül kurusu renkler sürüldü.
Hilenin,maske takmış şeytanların bayramıydı büsbütün.
İndi mi sonsuz aşk dağlarından Kızıldeniz'e
Nil kan ağlardı kokmuş gidişinizin iskeletine.