Her şey kururda, sevgi pınarı kurumaz sanırdım.
Her doğan günde yeniden-yeniden umutlanırdım.
Bir damla mutluluk düşse gönlüme kanatlanırdım.
Her kanat çırpışımda sana biraz daha yaklaşırım.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.
Gönlüm bir çöle düştü, vaham olmadın.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta