Bence değmez bunlar gönül kırmaya,
Aciz kalmış kalleşliğe acıyorum ben.
Dengesini kaybedince toprağa,
Düşmeyecek insanlara acıyorum ben.
Bu hsyatın o en hassas yerinden,
En üst noktasından, bir o kadar derinden,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bence değmez bunlar gönül kırmaya,
Aciz kalmış kalleşliğe acıyorum ben.
Dengesini kaybedince toprağa,
Düşmeyecek insanlara acıyorum ben.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta