Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Sokaklardayım yine sessizlik karanlığa işlemiş,
Lambaları patlamış sanırım veya hiç dikilmemiş,
Bu gece yollara adım başı yalnızlığı kim serpmiş,
Sabah olunca kalkar mı üzerimden hasretin sancısı.

Endişeli nefeslerle uzaklarda ayak sesleri dolanıyor,

Sabır taşım kat kat oldu,
Ömrüme ekledim vuslatlarımı,
Sahibi sensin Ya İlahi,
Kırılmaz cam oldu yüreğim,
Özü sensin bilirim sevginin,
Veren de sen alan da sen,

Dün yine davam vardı insanlığa karşı,
Klasik tavırlara,çapsız uzamış sevdalara,
Benliğime örülmüş,yıkamadığım duvarlara,
Kızgınlığım,sorgulamaya cesaretsiz olanlara.

Kararı anlatamam ki kısır kalan kelimelerle,

Bırakıyorum artık,seninle kurduğum dünyamı,
Bu bir veda değil,yeniden doğuşumun sancısı,
Yıkarak geçiyorum,sahipsiz sokakların lambalarını,
Dilimde eski bir şiirim,yüreğimde sonsuza adımlarım.

Hangi sevda yıkıntılarını bırakmadı ardında,

Bir dilek olsan,tutsam öyle sımsıkı belinden,
Gerçekleşmeden kalsan bile razıyım gönülden,
Hayırla yad edeyim yeter bana,sessizce yüreğimden,
Adını sevda koydum kaç yıldızım varsa feda ettim yoluna.

Bir masal olsan,okusam öyle bıkmadan derinden,

Bir sabah ki katrandan kara doğuyor,
Çökmüş üstümüze zalimin uğursuzluğu,
İnsanlığım diyen kendini yitirmiş aranıyor,
Bir çare Ya Rab üzerimize sabilerin kanı akıyor.

Susun bakalım gardaş olamayan soydaşlar,

Akmıyor yüreğimden içinde kurumuş sevdalar,
Basmak istemiyorum,kuru yaprak misali kırılganlar,
Acıyı bilmeyen sevdanın yükünü taşımaktan ne anlar,
Bir elimde taştan kuşlar,diğerinde yarımlanmış umutlar.

Bir fasıl ki son olmasın diye uzattığımca uzayan vedalar,

Bir gün belki deme bana,o bir güne ulaşmıyor nefesim,
Sönmüş ışığı vuruyor hayallerin üzerine,solgun güneşim,
Gelmeze giden dönmez,dönülmeze çektiğim perde ateşim,
Adına anmak dilime haram oldu,kurutuyorum yüreğimde yaşları.

Bir gün mutlaka deme bana,o güne daha kaç hayat gerek,

Allah deyip susasım gelir,
Sonra dilim aklıma şaşar,
Başlar vuslat zonklaması,
Gözümde birikenler taşar.

Dönenle bir dönesim gelir,

Bir katre sevgiydi esirgediğin,
Ruhumun imbiklerinden süzülen,
Benim değil bu yaşlar gözlerimdeki,
Sana ait olan dökülmeyen sözcüklerin.