Serhat Çalışkan Şiirleri - Şair Serhat Ç ...

Galip değiliz mağlup değil yaşam savaşında
Berabere kaldık kaderle
Bir sevdalı vurdu biz yaralandık
Bir biz horladık,sevdalı bakakaldı
Bir anamız öldü sövdük kadere
Bir oğlumuz oldu barıştık yine

Hey kahveci; iki çay ver
Biri bana,biri yalnızlığıma
Niye garip baktın kahveci?
Yoksa anlarmısın beni
Öyleyse sus ve,dinle yüreğimi.

Berduş bir akşamüstü griliğinde bakıyorsun,
Yazık oluyor o masmavi gözlere.
Hiç peşinsiz uzun vade aşk arıyorsun,
Gönül vermeden gerçek sevene.

Yoz bir sevişmeyi aşk sanıyorsun,

Nekadar güzel olduğunu sen nerden bileceksin,
Kendine benim gözlerimle bakmıyorsunki,
Sen nerden bilirsin,seni sevmeyi,
Hiç benim yüreğime,elini koymadınki.
Sanmaki bu kalbi sokakta buldum,
Sanmaki yerden yere vurmana razı olurum,

Gözlerine yazmıştım,engüzel şiirleri
O'gözler bana hiç aşık olmadı
Saçlarında söndürdüm,koskoca güneşi
O'güneşki birdaha yüzüme parlamadı

Yoksulluğun sınırında son çırpınışım

Asma suratını öyle gülüm
Gül, yüzünde güller açsın
Bırak bu üzgün halleri
Keder sana yakışmıyor

Lanet etme sevdalara

Sevgi nedir?
Sevgi bir insanın bir başka insana, canlıya yada herhangi bir varlığa kendisine verdikleri için yada,onun varlığıyla hayatında bazı problemleri daha kolay hallettiği için duyduğu minnettir,Bu minnet duygusunun en yoğun ve şüphesiz en değişilmezini dünya üzerindeki her insan ailesine karşı duyar,kendisini doğuran,ve ona süt veren,hayat veren anneye,başta olmak üzere,babasına,kardeşlerine ve tabi dede ve ninesine duyar.
Daha sonra bunu yakın dostlar,arkadaşlar,akrabalar,öğretmenimiz,patronumuz,işçimiz,takip eder,yani o insanlarıda hayatımızın bir yerlerinde tutar,fikirlerine değer verir,kırmamaya özen gösteririz,çünki onların varlığını severiz.

Başka sevdiklerimizde vardır,köpeğimizi severiz mesela,bize komik,yada sadık gelir.karakterimizi yargılamadan bağlıdır bize,ve bu hoşumuza gider.kazağımız vardır,kimimizin kırmızı,kimimzin beyaz,biri armağan etmiştir,yada üzerimize çok yakışıyordur,onuda severiz,eskimesin,solmasın isteriz,
Bilgisayarımızı severiz,biri bize senin bilgisayarın dandik,dese içten içe bozuluruz,çünki onun bizim için yaptıkları önemlidir,bizi hayata yetiştirir,yazılarımıza klavye,duygularımıza ekran olur.severiz onu çünki o bizimdir.

Sütün temizliğini herşeyden önde gören bu kör bakış benim hiç bir seçme şansı olmayan kızlara,önyargıyla bakmam için aslında yeterli sebepti ama yapmadım.Hayatımda hiçbie kızı,daha doğrusu hiç bir insanı seçme şansı verilmeden kendisinin bağlı bulunduğu ailelerinden ötürü dışlamadım,ve bu bence doksan üç yaşında ölen dedemden daha bilge yapıyordu beni.
Benim kızı sevmem,onun beni sevmesi,fikirlerimizin uyması,yüreklerimizin aynı dili konuşması yada salt aşk asla biriyle beraber olmama yeterli sebep değildi;
Nikah düşermiydi,zenginliği sorun olurmuydu,parayı çok seviyordu,ailesi yaramazdı,kız oğlan kız değildi,annesi kötü kadındı,aynı mezhepten değildi vs gibi bir yığın saçmalıklara bir yığın aşklar harcıyordum,harcattırılıyordum,Sadece ben değil,ülkemizdeki insanların çoğunluğu bu baskıyı yaşıyordu,ve bu beni çok rahatsız ediyordu.
Babamın süper ticari zekası sayesinde şehir şehir dolaşıyordumda asla oturduğumuz bütün şehirleri Türkiyemin koları olarak göremiyordum,Her kentte başka adetlere uymak zorundaydım ve adtler,töreler bir insan hayatından elbette önemliydi,büyüklerim için.
Sevgiye ve aşka yaban yetiştirilen yüreğimiz,önce annemin,sonra babamın ardarda vefat etmesiyle buhranlı bir yalnızlığa bürünüyordu,ve beni yalnız bırakıp ötelere giden büyüklerim,ailem,artık müdahale edemedikleri hayatımı nasıl şekillendireceğimi doğru öğretmemişlerdi bana
Sevgiyi kolay kabullenemeyen bir toplumduk,öfkelerimizi bağıra bağıra,hayranlıklarımızı sessizce fısıldamayı öğrettiler bize.Arkadaşımızın annesine mahalle meydanında rahat küfrediyordukta,sevgiliye seni seviyorum demek için böbrek taşlarımızı döküyorduk.

O sabah,yengesinin ve kuzeninin nişanlısı Ayşenin gürültülerine uyandı Orhan.
'' ayy kızzz,dışarı bak kar nasıl yağıyo''
''aaa gerçekten,kar yağıyo,kar''
Orhansa yatağında doğrulmuş,yengesine ve Ayşeye kızıyordu kendi kendine
''ne oluyor yaa sanki ilk defamı kar yağıyor Bursaya''
İlkdefa yağmıyordu belki ama,son yıllarda ilk defa bukadar erken düşüyordu kar bursaya,henüz kasım ayının başlarıydı ve geçen yıl otelcilerin yılbaşında bile Uludağda kar yoktu diye hayıflanmalarını duymuş olsa gerek,erken gelmişti,misafirliğe.Uludağ heryıl giydiği bu beyaz gelinliği her nisan sonu çıkarır,bir dahaki düğünü beklerdi.Her yıl aynı gelinliği giyen bu nazlı kız hiç bıkmazdı,hiç şikayet etmezdi binlerce insanın üzerinde tepinmesinden,ve bir gelinlik bir kıza bukadarmı yakışırdı.

Aşk gözlerinizde kaybolmaksa eğer
Bir yerel gazetenin,orta sayfasında
Hükümsüzüm

Mavi gözlerini,kaçırdın benden
Şimdi nasıl yaşarım