Şeref Işı Şiirleri - Şair Şeref Işı

Hatıranı saklarım ben yüreğimde
Biliyorum şu an ellerin onun elinde
Azrail geldi bak beklemedi de
Ben gidiyorum sevgilim umarım mutlu olursun

Bitti işte!!!!!!
Hasretinle mücadele ederken
Yokluğunla nasıl başa çıkacağım şimdi?
Yaşanan onca anı,yürekteki bu sevgiyi söyle ne yapacağım şimdi?
Gözlerini iki gün görmeden duramazken
Gözlerime gözlerinin yokluğunu nasıl anlatacağım?

Sevdiğim ben bu gün öldüm,gördün mü
Gördün mü,sessiz sedasız yatıyorum işte
Artık seni seviyorum diyemicem için affet beni
Yağmurlarda elinden tutamayacağım için
Gözlerine aşkla bakamayacağım için affet
Seninle yaşadığım her anım benim için unutulmazdı

Gelseydin düşlerim düşmezdi gecenin kıyısından
Parmaklarına en çok yakışan takı parmaklarım olurdu
Kovalamazdı yelkovan akrebi bır düşman gıbı
Sen gelseydın sevgılım gozlerınde zaman dururdu
Kutsal kederler ıcındeyım yıne bu gece
Hasretın çıldırıyor sankı beynımde

Öyle bir kadın sevmelisin ki
Kışın ortasında sana sarıldığında
Bahar geldı sanmalısın
Sacları tel tel gezinmeli boynunda
Bır kokusu olmalı sevdıgın kadının
Buram buram kadın kokmalı tenı

Zorun acısını, kolayın basitliğine değişmedim
Karartmadım yüreğimi yaşadığım acıyla
Ben seni seninle değil, sensizlikte dahi sevdim
Şikâyetim olmadı merhem aramadım yarama

Bu kadar mı zor geldi o iki kelime sevdaya

Bıtmıs bır omrun son cumlesı gıbıyım
Parmaklarım yara bere ıcınde
Kırılmış bır kalem,tükenmeye yuz tutmus
Tükenmez dertler ıcınde
Omrumun baharı olmadı hıc senın dışında
Sankı butun hasretler benım ıcımde

Yaşamaktan koptum senin yüzünden
Hani derler ya “sebebim sensin”
İşte öyle benimde sebebim sensin
Sabahları uyanınca gülen yüzümü
Aynaya baktığımda bir tebessümü mü özledim
Dinlediğim müzikleri,izlediğim filmleri

Buğusunda bir sabahın,kızarmış ekmek kokusu çocukluğum
Soğuk bir kış günü, Mart soğu
Odamızın ortasında yanan ve çok yandığı için boruları kızaran sobamızın etrafında
Şimdilerde çerçeveden bakan,yokluğu içimizi yakan bir çok tanıdık sima
Ve o günler sanki bir hayaldi,belki de izlemeye doyamadığımız bir sinema
1987 Kışıydı ve kar kaplamıştı bütün şehri

Sen gıttin ya,benim hiç kimsem kalmadı sevgilim
Senmişsin benim Dünya’m ve hayallerim
Şimdi bir günaydın mesajına gitmiyor ellerim
Biliyorum bana bakmıyor artık o ceylan gözlerin
Ne günün tadı kaldı,ne akşamın hazzı
Kalbim sensiz kaldığından beri ölüme razı