Şeref Işı Şiirleri - Şair Şeref Işı

Ben sustum,sen söyle şimdi
Verdiğin bunca acı,dert neydi
Mecnun olup seni sevdiğimi
El öğrendi,sen öğrenemedin sevgilim

Kaybetmediğim hiçbir şey kalmadı bu hayatta
Önce seni sonra kendimi kaybettim
Anlıcan kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim
Gün doğarken kalkıyorum artık
Uykularım haramdan sayılalı çok oldu
Bir süre güneşin doğuşunu seyrediyorum pencereden

Yılları birgünde yaşadım
Diyebileceğim anlar seninle vaar oldu hayatımda
Seni sevmekten değil hep kaybetmekten korktum
Mutlu olduğumu sandığım hayatın anlamını
Seninle yeniden buldum
Ne yalan söyleyeyim sevdiğim

Yıne gecelerine yabancı oldugum bu sehrın ıslak caddelerinde yürüyorum bir başıma.
Soğuk iliklerime kadar işliyor gömlek ceplerime kadar dolan yağmur damlaları tenimi titretiyor.
Bu saatlerde kimse olmuyor sokaklarda,bir gidecek yeri olmayanlar,birde bekleyeni olmayanlara ev sahipliği yapıyor sokaklar, he unutmadan birde sürekli elleri cebinde olanları gorursun yol boyunca yürürken,elleri ceplerindedir çünkü ellerini tutacak bir el yoktur hayatlarında,anlamsızca susarlar ve boş gözlerle bakarlar etraflarına.
Bir de ceplerinde sıkıca tuttukları en sevdikleri tarafından sessizce bırakılan elvedaları vardır onların.
Belkide hayalinde bir çift göz vardır,gecenin karanlığına inat ona hala hayaller kurduran bir çift göz vardır.
Evlerin ışıkları yanmaktadır ve her ışığı yanan evde ayrı bir hayat hikayesi vardır,bir de hiç ışıkları yanmayan evler vardır ki;içinde eşyadan çok yanlızlık vardır o evlerde.

Bir sonbahar yanlızlığıdır
Sensizlik ve sensizlikle gelen o fırtına
Ağaçlardan yaprakları döken
Pencereme ölü yağmur damlalarını bırakan
Kimbilir belki de beni sensiz bırakan
İşte eylül yine sapsarı sokaklar

Bir sonbahardı senin gidişin
Göçmen kuşların çığlıkları kulaklarımda hala
Ve ben ogünden beri
Kendi bedenimde ruhumun cesedini taşıyorum
Soyunurken gece sabaha ben hasretini giyindim
Çoban yıldızında gözlerinden

Senin gittiğin günden beri
Gönlümün mevsimleri hiç değişmedi
Ve bu şiiri sana buz gibi bir temmuz akşamından yazıyorum
Kadehimdeki içki az önce bitti
Ne olur kızma hayalinle dertleştim biraz
Yo hayır alkolik olmadım

Bir şiir seni sevmek
Seni sevmek ve düşünmek geceler boyu
Seni sevmek deniz üzerinde uçmak martılar gibi
Sonra dıngın sahıl boylarında yurumek senınle el ele
Bir gün batımında dalmak ufka boylu boyunca
Senı sevmek bır lokma ekmek bır yudum su gibi

Bir an bile istemem,kendimle başbaşa kalmayı
Dar gelir şu koca dünya,bir adımda biter
Gözlerim kapanmaz geceler boyu
Karanlığa hüzün,gönlüme hasretin,gözlerime yaş düşer
Anlatamam kimseye,ne derdimi ne sıkıntımı
Yokluğun varlığımı ezip geçer

Sevgilim yokuğunun kaçıncı günü bilmiyorum
Sen gittikten sonra bir balıkçı kasabasına yerleştım
Tanımadığım insanlardan dost edindim kendime
Herkes hikayemi sordu
Kilitlendi dudaklarım anlatamadım
Gün doğarken kalkıyorum sevgilim