Şeref Işı Şiirleri - Şair Şeref Işı

Mutluluğa bir adım kala geri gittin
Ardındaki beni hiç düşünmedin
Hani vefasız seviyorum derdin
Yalanmıydı söyle yalancı yarim
Hayallerimiz vardı gelecek üzerine
Gelecek acı getirdi mutluluk yerine

Yaşanmamış aşkımız var bizim
Alınmamış vapur biletlerimiz
Ve birlikte izleyemediğimiz filmlerimiz var
Yenilmemiş bir simidimiz var sıcak ve tağze
Islanmadıgımız bır yağmurumuz var
Eylül ayının onbeşinde

Bu şiir sanadır İstanbul kadar güzel sevdiğim
Düngece sen uyurken hasretine açtım kapıları
Önce saçların girdi içeri
Her teli yüreğimde yaralar açan saçların
Sonra yıldızların eşlik ettiği gözlerin
Ve sen

Günahım çoktur biliyorum
Kapına geldim sen affet Allah’ım
Hakkım olmayan birini sevdim farkındayım
Benim değil gözlerinin suçu Allah’ım
Öyle güzel bir yüreği var ki
Yıllardır onu beklemişim

Aklıma geldi gözlerin,dişimi sıktım ağladım
Hayalın kapımda idi,yanlızlıgıma sarılıp ağladım
Yağmurlu bır aksamda gormuştum ya senı
Senı gordugum yerde oturdum ağladım

Ne ellerın degdı elıme,ne yuzundekı tebessüm

Yaz oğlum, daha fala gecikmeden yaz
Kalemin kâğıda küsmeden yaz
Hala nefes alırken, daha çok nefes alsın diye
Pes etmesin savaşsın diye yaz
Soğuk bir Ankara gecesiydi
Sıcacık gülüşü ve o en doğal anaç yapısıyla tanıdım onu

Yıllardır bu soruyu sordum kendime
Cevabı sende buldum anne
Gözlerine bir kere bile dalmadan
Ben niye büyüdüm ki anne?

Daha dizlerinde yatmadan

Kuytu bır karanlıktayım sımdı
Hanı butun ınsanlardan kaçıyormuşçasına
Sen ıse omrume bır kelepçe takmışçasına
Hasretını saldın pesıme
Sevdadan payıma dusen bumuydu
Al bu gokyuzu,güneş,yıldızlar hepsı senın olsun

Bir istiridye kabuğunda sakladım sevgiyi
Hoyratça harcanmasın diye
Kumsaldaki kum taneleri kadar sana olan sevgim desem
İnanmazsın biliyorum
Oysa okyanusların kapılarını açmıştım sana yüreğimden
Aşkım bir denizdi ve sen o denizin kızı olamadın

Bazıları İstanbul gıbı sever,sokak sokak koklar sevdiğini
Her köşe başında saçından bir tel bulur
Ve elini tuttuğu her mahallesi,onun evi gibidir artık
Pamuk helva,kağıt helva derken bir zaman
Sahil kenarlarındakı sohbetler canlanır gozunde adamın
Dedim ya bazıları İstanbul gibi sever sevdiğini,her martı çığılığında onun sesi