Şeref Coşğun Şiirleri - Şair Şeref Coşğun

Özveridir, saygıdır.
Üzüntüde kaygıdır.
Sıcaklığı yaygıdır.
Sevginin mayaları.

Empatiye varmadır.

Kişiyi olduğu gibi,gülleri solduğu gibi,
Güneşi doğduğu gibi,yolları yorduğu gibi,
Kabullendim,kabul ettim,kazanıldım ve kazandım.

Sakalı bittiği gibi,rüzgarı gittiği gibi,
Zamanı yittiği gibi,roketi ittiği gibi,

Hayvan Hakları

Kızımın köpeği Nana.
Sevgiyle bakıyır bana.
Pazarlık yapmıştık baştan,
Özenle bakacak ona.

Bizlere rahmet için,
Seçildi Efendimiz.
Karanlıklara inat,
Verildi Efendimiz.

Veladet kutlu oldu,

Dünya fani, gaile çok.
Cehennem'e talibe çok.
Evlatlara sahibe çok.
Hakkı veren aile yok.

Tüm nebatat seni anar.

Maddi Kalp,manevi kalbin yoludur.
Manevi kalp geniştir,hudutsuzdur.
,Allah'ın sevgisinin,nurunun,feyzin,
Kalp Hazreti Allah'a komşudur.

Kalbi kırmaktan,ezadan uzak dur!

Çanakkale, Medine, Uhud'da, Endülüs'te,
İstanbul, Malazgirt'te, Preveze,Kudüs'te,
Bağdat, Kanije, Yemen, Tunus, Fas, Cezayir'de,
Ruhlar bedenden gitti, bedenlerse üst üste.

O Peygamberin adı Muhammed Mustafa'ydı(s.a.v.) .

Sivriden aşağı kaydın.
Bir baktın Karaaydın.
Dere, Şelale, çaydın.
Üstünde Karaaydın.

Coşğunlar, Yıldırımlar,

Adem Aleyhisselam,
İlk insan, ilk babaydı.
İşte bak doğru kelâm,
Herkesler akrabaydı.

Gözlerim ışıl ışıl,

Harpte cok Can'lar feda olur, Şehit olur yükselirler.
Hizmete mallar verilir, sevapla değerlenirler.
Kazalarda, afetlerde gidenler yenilenirler.
Zayiatın müsebbibi; Kul hakkıyla mimlenirler.

Sen yıktın! Yıktığın yıktı.Yıkılan zaten yıkacak.