Şeref Coşğun Şiirleri - Şair Şeref Coşğun

Mevlana İstanbul'um

Ne büyüksün,ne genişsin,sevgili İstanbul'um.
Her gelene kucak açtın şefkatli İstanbul'um.
Duyan geldi,gelen kaldı,cilveli İstanbul'um.
Adalet tam,hoşgörü bol,Mevlana İstanbul'um.

İletişim dört hece,sekiz harftir sadece.
Önemini anlatmak sürer mutlak günlerce.
Söz olur anlaşılır,gereğide yapılır.
Söz olur karışıktır,ilgisiz iş yapılır.

Sözün bazısı baldır, dinler,keyif alırsın.

Polise destek olan,hak hukuka alışır.
Yurttaşı suçlulardan, kurtarmaya çalışır.
Güvenlik ve asayiş, toplum için zaruri.
Polisler, komiserler bizim için çalışır.

Kimisi bir can oğul,baba,dede,kardeştir,

Bugün on kasım.
Yetmiş yıl önce,
Mustafa Kemal Atatürk ölmüş.
Her yıl anılıyorsun.
Sen unutulmadın.
Unutulmazsın da.

Mutlu mutlu şakır bülbül.
Umurdamı lale, sümbül.
Tek derdidir,canıdır gül.
Ötüyor mutlu bülbüller.

Lazım mıdır gam ve keder?

Yurdumun her köşesi,alımlı,güzel,
İnsanı hoş, sevecen, doğası özel,
Tarihi, göreneği, havası, suyu,
Hanı, kadını, eri, çalımlı, özel.

Kazdağı etekleri, Agonya'nın Ovası,
Yeşilin tonlarında.
Güre'nin Tepeleri, Edremit'in Ovası,
Zeytin havalarında.

Nusratlı'nın Rampası, Midilli'ye dik bakar,

Dost kimdir, bilir misin sen?
Menfeatsiz sevilendir.
Görmeyince özlenendir.
Gelsin diye gözlenendir.

Dost kimdir, bilir misin sen?

Daha dün gibi yeni,öğretmen olduğum gün.
Artvin Yusufeli'nde Bismillah dediğim gün.

Heyecanlı,coşkulu,ürkek ve çekingendim.
Yaylalar Kayabaşı,orda tek öğretmendim.

Edremit Parkı,güzeldi eskiden.
Gelen dinlenir,kopardı derdinden.

İnsanı alır,sessizlik,güzellik,
Su ve kuş sesi,alaca gölgelik.