Şeref Coşğun Şiirleri - Şair Şeref Coşğun

İnsanı insan yapan akıl fikirdir.
Madde bağımlılığı ruhlara kirdir.
Kabirde soru soran,Münker Nekirdir.
Kötüden kurtuluşta çare Zikirdir.

Şeref ile yaşayan bağımlı olmaz.

Çocuğum,bugün oyna,doya doya,kanarak.
Oynamak senin hakkın,hem tadına vararak.

Başarının anlamı; yaşam başarısıdır.
Yaşamı yıkan sebep,kesin,başarısızdır.

Okumak,
Okutmak,
Koşturmak,
Hizmet.

Anlamak,

Bilgelikte önder misin, yanlış, doğru bilen misin?
Çağrılınca hizmetlere, erinmeden gelen misin?
Maneviyat kervanına, gecikmeden giren misin?
Şerefiye Yurdumuzun Semerele -rinden misin?
Şeref Coşğun

Yurdumun en akıllısı,
Sözünü bilen,sabreden,
Kendini bilen,öğrenen,
Saygıyı bilen, gösteren,
Herkesi seven,sevecen,
Yazan ve çizen,kaydeden,

İlçem,kentim,büyük şehrim.
Sedat,Vedat,Bahar,Kerim.
Size muhtaç,caddelerim.
Polislerim, Komiserim.

İshak sivil, Erkan gizli,

''Tekamülün kazası da edası da vardır.
Talabeye emek veren,
Tekamülü kaza etmiş olur.''

İlim sahibi olur.
Takva sahibi olur.

Haramdan kaçanı bulmak zorlaştı.
Çevirme helâlinden olsun gardaş.
Meşe odunu yandıkça korlaştı.
Çevirme helâlinden olsun gardaş.

Kuzu, oğlak uyar buna nihayet.

Bugün bayram,seviçliyim,duyguluyum.
Çoluk,çocuk,neşeliyim, hem mutluyum.
İple çektik bu bayramı; ve kavuştuk.
Hasret yüklü sevdiklerle bak buluştuk.
Özlem bitti,kırgınlıklar mazi oldu.
Yeni dostluk,ahbaplıklar bizim oldu.

Allah verir bu canı,kullar yaşasın diye.
Cümle organlarımız,Yaratan’dan hediye.
Toprak,hava,ateş,su,ve manevi yanımız,
Donanmışız böylece insan olalım diye.

Eşimiz,işimiz var,evimiz,çocuğumuz.