Senle ve Sensiz Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Olanak mı vardır seni unutabilmeme?
Dikilmişsin gönlüme Çanakkale Abidesi gibi,
Süleymaniye gibi görkemler içindesin,
Selimiye gibi incelikler,
Fırat gibi güzellikler,
Çukurova gibi bereketler,
Ağrı Dağı gibi yücelikler,
İstanbul gibi rahmetler içindesin,
Seni unutabilmeme olanak mı var?
Karşıma seni dikip durmuyor mu elbirliğiyle
Varlıklar?

İşte; sabah güneşinin ilk ışıklarındasın,
İşte; aydınlanan körpe yapraklar olmuşsun dallarda,
Tepelerde rengarenk çiçek kuşağı,
Şırıltılarıyla kayalardan kayalara atlayan su,
Duru kaynak içindeki dupduru akıl,
Dağları kucaklayan sarıçam ormanı,
Ormanı selamlayan deniz,
Yüzünü denizin öptüğü kumsal,
Uzaklardan bana gelen çıplak ayaklı bir kız gibisin,
Ben emsal.

Seninleyim gecelerde, göz kırpan yıldızlar altında,
Vurup geçen gecekuşlarının kanatlarında,
Ayın altınlaştırdığı patikada,
Yağmurun çiselediği patikalarda.
Su gibisin, ışık gibisin, renk gibisin,
Yaşama isteği uyandırıyorsun
İnsanda.

Seninle direniyorum senden gelen çilelere,
Dayanılmaz ayrılıklara,
Azaplara,
Hüzünlere,
Ecrene seninle direniyorum.
Oysa; sensizlikten her geçen gün
Ölüyorum.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >75-76/100)