Ben bu şiiri bitirdiğimde
kendimde seni unutmuş olacağım...
Boğazıma takılıp sana duyuramadığım ne kadar çığlıgım varsa,
ses tellerimle birlikte kulaklarına asarak gideceğim...
Yakarışlarımın ayaklarının bastığı izlerde,
yitik oluşunu,
tükenmişliğimin bedelini hatırlayarak ödemek istemiyorum...
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;