Seni Kokluyorum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni kokluyorum akşam rüzgarlarında,
Kumsal sen sen kokuyor,
Sen sen kokuyor yosunlu, ıslak kayalar,
Yağmurlar altında toprak,
Her bir kıpırdanışında yaprak,
Rüzgarla sarmaş-dolaş olunca orman,
Güneşin ışığı, omuzlarıma vurduğu zaman
Sen sen kokuyor,
Bedenim seni hücrelerine kadar
Sayıklıyor.

Seni kokluyorum zamanda,
Seni kokluyorum mekanda,
Hangi yönde, hangi yanda olursa; o yanda,
Senin gibi kokuyor körpe salkım söğütler,
Durgun mavi sular,
Pınarlar,
Çaylar,
Evler, balkonlar senin gibi kokuyor,
Bir koku sarhoşluğu içindeyim başka duygularıma inat,
Koskoca bir evren neden senin gibi kokuyor?
Anlat.

Karanfillere işlemişsin,
Martılara işlemişsin,
Sulara, duvarlara,
Bağlara, kırlara,
Sokaklara,
Sabaha, akşama işlemişsin iliklerine kadar.
Bu kadar mı kolay bulunurmuş, anam-babam,
Aranacaklar?

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 27-28/100)