Öyle bir yerdeyim ki hayatta
Son nefese yarım kala sanki
Artık geri dönüşüm yok
Gittikçe bezer oldum kendimden
Virüs olup bulaştım kendime
Tek başıma zarar veremedim
Beni sakın bırakma
Gözyaşlarım durmaz
Bütün şiirlerimi sana yazarım
Ruhun dayanmaz kaldıramazsın
Beni sakın bırakma
Acım büyük olur
Hiç okunmamış bir hikâyeyim
Ambalajı açılmamış
Bir tek benim birinci baskı ben den bir daha yok
Bazen okurum olmak isteyenler oldu
Daha sayfalarımı bile çevirmeden
Ağır geldim karmaşık
Yalnızım artık
İsteğin oldu yalnızım
Bir daha mutlu edemeyeceksin beni
İzin vermeyeceğim buna
Bir daha birine aşık olmayacağım mesela
Bir daha ayıramayacaksın beni
Yorgunum
Erken yattım bu akşam
Uyuyamadım
Hayalin gardiyan oldu yanımda
Gözlerin darağacım
Sanki bir an gözlerimi kapatsam
Yalnız kalmıştım yine
Gece mavisiydi gökyüzü
Karanlık sokaklarda
Ne soran vardı beni
Ne de bir selam veren
Ayın yanın da birkaç yıldız vardı sayabildiğim
Senelerdir burada yaşıyorum ben
Hep aynı sokaklarda yürüdüm
Her sokağa çıktığımda
Başka bir çukuru ezberledim
Hep aynı havayı içime çektim
Hep aynı yüzleri gördüm
Geride bıraktığın anıları
Beynimden sil de git
Sen den bir iz kalmasın
Kokunu al da git
Kapını ben açarım arkana bakmadan git
Ben alışmışım tek başıma gülmeye
Gitme
Kanadı kırık kuşlar misali alma özgürlüğümü ve beni bir daha uçamamaya mahkûm etme
Gitme
Ardında yaşanacak bir şehir yok buralarda bildiğim tek adres sensin
Sokaklar boş artık binalar yalan
Gördüğü her şey değil gerçek, gerçek sensin
Çocuk olmayı istedim biran
Bütün masumluğumla anlamadan
Gülmek istedim dünyaya
Hiç bir şey umurumda olmadan
Yüklesem bütün sıkıntıları
Oyuncak kamyonuma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!