Vazgeçemem dediğim herşeyden geçtim
İçkiyi,sigarayı çoktan terkettim
Eş,dost ne varsa maziye çektim
En kötü alışkanlığım sen oldun sevdiğim.
Bir seni sevmekten vazgeçemedim
Farzet ki hala küçüğüm
Farzet ki hiç büyümedim
Yıpranmış yorgun duygularla
Farzet kimseyi sevemedim,
Korktum beklide
Kendi ayaklarım üzerinde durmaktan
Yoruldum artık
Çek elini yüreğimden
Her dokunuş bin ah olur bedenimde
Karanlığın içinde
Bir ben birde o sesler,
Gidişinin çığlığı kopar kulaklarımda
Ey devleti aliye,ey şerefli insanlık
Hangimizde ne hakkınız,ne emeğiniz vardı,
Bir cami avlusunda,el pençe sıralanıp
Size hak helal etmek,bize gitmek mi kaldı...
Genç yaşta gögsümüze,sizler kurşun attınız
Yalnızlığın koynunda
Yüreğin kan ağlarsa
Çaresizliğine beni,çağır düşünme...
Kahreden ayrılığın
Çığlıkları koparsa
Senden bana hasret kaldı
Mutluluğu eller aldı,
Söyle seni kimler çaldı
Kime yar oldun vefasız...
Gönlüm çürür zindanında
Ayrılık var fermanında,
Belki bir kavgayım, sonu gelmeyen
Belki de huzurun, ta kendisiyim.
Bazen gözyaşıyım, dinmek bilmeyen
Bazen tebessümün, sığ gölgesiyim...
Bilinmez yerlerde, dehlizler gibi
Her demini kendine,sakladın sevdamızın
Bakmaya doymadığım,sima’nı bende bırak.
Madem ki gidiyorsun,üstelikte ansızın
Gönlünde sakladığın,tahtı’nı bende bırak.
Sen gidince huyum suyum değişti
Selamı sabahı kestim dostlarla,
Seninleyken çevrem hayli genişti
Sensiz çok yalnız kaldım buralarda...
Hep seni bekledim köşe başında
Sus artık....
Çaresizim zaten karanlığımda
Beni yalnız bırak çek git ne olur,
Alma sakın...
Anılar kalsın başucumda
Ruhum belki onlarda huzur bulur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!