Yoruldum kendimden,senden yoruldum
Kavgadan,ihanetten,kederden yoruldum,
Bitmeyen öfkelerin,gölgesinde kalan
Hayra dönmek bilmeyen,şer’den yoruldum.
Karanlığa yanan ışıklarde set
Her gidişin bıçak gibi değer canıma
Senden öte yaşamayı hiç istermiyim,
Kök salmış bir yeşilin damarlarında
Kaderine terkedilmiş çınar gibiyim...
Yok öyle beklemek gelir pahasına
Kalbimi söküpte aldın içimden
Sevdamı dillere dolamadın mı?
Hükmümü sessizce giydim elinden
Suçun nedir diye soramadın mı?
Ne var sende anlamadım
Nedir seni değerli kılan
Adın batsın yalan dünya
Varmı senden başka yalan...
Ölüm sende zulüm sende
Kaldırımları sever yalnızlığım
Sessiz ve karanlık
Yankılanır çığlığı ıslak sokaklarda
Dibine vurur isyanın,
Kan revan,bıçak sırtı
Uykular kaçak
Seni düşünmeden yapamaz oldum
Gözlerimden gözlerini çalma yar
Bir adım ötene gidemez oldum
İnsaf eyle böyle uzak durma yar...
Sana çıkan yollarıma taş koydun
Yasadışı sevdalara takıldık kaldık
Kimimiz aldatıldık kimimiz aldattık,
Küçücük hevesler geçici hislerle
Kendi değerlerimizden değerler çaldık,
Kırıldık kırdık bazen umursamadık
Kaç kere gözlerime
Yaşlar birikti
Kaç kere dindirdin
Şu gözyaşımı...
Her geçen gün mutluluk
Dahada gecikti
Herkes seni soruyor yolumu kesip
Nasıl anlatacağım bilemiyorum,
Ummadığım bir anda tetiği çekip
Beni sırtımdan vurdu diyemiyorum...
Susuyorum çaresiz yüreğim dargın
Kırık dökük sevdasına yalanlar katan
Zavallı yüreğime zincirler vuran
Sen ki kör bir kuyunun çıkmaz batağı
Gönlüme düşürdüğün ateş/ten utan...
Soğudu gözlerim bakışlarından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!