Selma Şanal Şiirleri - Şair Selma Şanal

Saçlarıma ak doldu dilim de ah'lar
Dinmek nedir bilmez gözümde yaşlar,
Bahara hasretim bitmiyor kışlar
Dertlerim sel gibi, taşar bu gece.

Acılar yitirdi sevinçlerimi

Öyle yüzünü asıp üzgün durma karşımda
Hüzünlü bakışına dayanamam bilirsin,
Başını yere eğip çatma kaşlarınıda
Seni böyle görmeye katlanamam bilirsin...

Ben alışkın değilim senin mahsunluğuma

Günahını bana, yükleyip gittin
Kahrını çileni, yalnız ben çektim
Lanet olsun seni, nasılda sevdim
Değmezsin aşkıma, sevgim değmezsin...

Giderken gururun, düştü peşine

Özlediğim baharlar var şimdi takvimde Hangisini koparıp atabilirim Hangisinden vazgeçerim yaşamasamda, Terketmesede kalbimi kıran hüzünler Beni bana bıraktığın yerdeyim Yalnızım,yapayalnız... Üşüyorum; Aldanıp peşinden koştuğum Her doğan güneşte,fırtınaya tutuldum Zavallı bedenim düş yorgunu, Peşimde bir yığın korkuyla beraber Beni sensiz bıraktığın o yerdeyim şimdi Korkuyorum... Asaletine sığındığım yalnızlıktan Kaçar gibi arkama bakmadan Büründüm sessizliğe, Peşpeşe isyanlar kesti yolumu Ezildikçe gölgesinde aydınlığın Geçit vermez karanlığa sürüldüm... Daha ne kadar hayal kurabilirim Elimde kalanlarla Başıboş bırakılmış yarınlara Umut vaadetmiyor bugünüm, Kavgasındayım geçmişin Acısını kalbime gömdüğüm Her anı bir zarar... Bitmek bilmez eyvahlar biriktirdim Ve sonu gelmeyen keşkeler Soğudu içimde nefesim Anlamını yitirdi bir bir kelimeler Ben canım yandığı kadar yaşadım herşeyi Ne bir eksik, Ne bir fazla... Göçebe ruhumda tek renk buğulu yeşil Artık filizlenmiyor toprağımda tohum, Varsın olmasın,varsın gül görmesin bağım, En acı ölümlere gebe şimdi varlığım Beni ücrasına bıraktığın tenhadayım şimdi Bitkin,çaresiz ve işte sondayım... 00:5427.02.12

Nasıl çekip gidersin
Beni bırakıp
Bilmezmisin sensizlik
Ölüm getirir,

Benim taşıyamadığım

Ne kadar farkındayız olup bitenin
Ne kadar umrumuzda yitip gidenler,
Kimlerin kaybedecek neleri kaldı
Neyi değiştirir ki gidip dönenler...

Ezildikçe ezildik onca yük altında

Küçücüktüm gözlerimde yalvaran bakışlarla
Anlamını bilmediğim doğru ve yanlışlarla,
Küçücük yüreğime sığmadı hayallerim
Büyümeyi istedim aklımca telaşlarla...
Hep bilmeden konuşup yerli yersiz ağlardım
Öfkeyle bakar gözlerim hep bir suçlu arardım,

Seni her anışımda, bin hüsrana boğuldum
Ezelden sevemedim, sonu gelmez ayrılıkları
Bu uğurda savaşıp, hep kaybeden ben oldum
Yüreğime saplandı, aşkın cam kırıkları...

Sen sonsuz bir gururu, bense seni yaşadım

Gidişinle kapandığım
Bu karanlık odada
Bir sen hariç unutmadık
Neyim kaldı ki,
Acı veren hatıralar
Yokluğunla birleşti

Yol boyu yalnızlık
Alabildiğine uçsuz bucaksız
Rıhtımda vurgunlara yenik düşmüş gemiler
Bir beni bilirdim sahipsiz, birde geceyi,
Ey gecenin karanlığında yanan ışığım
Ört üstümü seninle ısınsın bedenim