Bakma öyle heybetime bakma büyük değilim
Dağ gibi görünsemde çakıl taşıyım,
Tiken değse tenime ağlamaya meyilliyim
Mutluluğun gölgesi ACIların yakınıyım...
Kaldırımlar meskenim sokaklar evim gibi
Öyle kolay olsaydı
Her gidene dur demek,
Tek seni durdururdum
İnan ki gidenlerden.
Unutulsaydı geçmiş
Kimse bilmez içimde
Kopan o fırtınayı
Gülüşüme aldanıp
Mutluluğumu kıskanırlar,
Hayata boşvermişliğim
Yanıltır hep aynayı
Geçemedim yalnızlığın
O ince çizgisinden,
Her adımda yanlışa
Biraz daha yaklaştım...
Atamadım öfkemi
Edemedim sana asla beddua
Diyemedim bin bir dertle dolasın,
Her vebali aldım kendi boynuma
İstermiyim benden beter olasın…
Ben hazırdım sana koşup gelmeye
Gittiğin günden beri,nöbetlerde yüreğim
Ha geldi ha gelecek,tesellisi taşıyor.
Ruhumdan bedenime,sıçradı o yangınlar
Nereden bileceksin,canım nasıl yanıyor...
Geldin mi hiç görmeye,şu perişan halimi
Bir yığın boşluk içimde
Çığlık çığlığa isyanlarım,
Kopar fırtına misali
Ayrılık kokar her bir eşya
Dönüp bakamam...
Sağım solum vuslat bekler
Kanadı kırık kuşlar gibi
Yalpalar bir köşede küçücük yüreğim
Duyduğu acıyla yangın yeridir
Sessizliğe gömülür,içine ağlar benliğim...
Pınarlarımda durmaksızın çağlayan yaşlar
Boğar beni kendime,
Her halini tanıdım acının
Her rengini gördüm
Yabancısı değilim üstelik
Her yeni vurgunda
Bir öncekini arar oldum
Kırıldım
Öfkelendim
Yandım
Yaralandım
Böyle kolay yıkılmam sandım...
Saklandım gölgelere
Kesildi nefesim
Boğazımda düğümledim her kelimeyi
Sessizliğe gömülürken
Çaresiz bakışlarım
Üzerime aldım her yorgunluğu
Ne kadar ağır olursa olsun
Taşıdım yalnızlığımı,
Bıçak sırtı kavgalarda
Kayboldu ruhum
Mağlubum hayata
Kalabalık girdiğim her savaştan
Yalnız ayrıldım,
Yorgun
Bitkin
Çaresiz
Tükenmem zannediyordum bu kadar çabuk...
Bedbahlığa gebeymiş
Her vuslat saati
Haksız zaferleri kutlarken
Penceremde kahkahalar
Ben için için kan döktüm
Ayaz gecelere,
Ölümün soğuk nefesini çektim içime
Acı kokuyor bağımda açan her çiçek
Sarıldığım anılar artık
Avutmuyor beni
Şefkatin sıcaklığını
Götürdü rüzgar
Artık hiçbir tebessüm
Isıtmıyor beni...
20:0521.02.12
Zevki sefa sürdüğün,hayat elbet bitecek
Ruhunu bedeninden,söküp ben alacağım,
Sırtlanıp günahını,bilki dayandığında
Mahşerin kapısını,sana ben açacağım...
Nefesin kesilecek,yüzüme baktığında
Rabbim sana sığınırım cahil aklımdan
Beni bana bırakma yalvarıyorum
Bu beden arınsın artık, bu isyankar RUH'tan
Bana yüklediği ızdırabı kaldıramıyorum,
Rabbim senden başka beni kim anlar
Kim görür halimi, kötülükten kim saklar
Son cümlelerim
Dökülürken dudaklarımdan
Ben ıssız,sessiz öylece kalıyorum,
Ahh gözyaşlarım
Düşmesede artık yanaklarımdan
Ben yine için için,yalnız sana ağlıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!