Bi gün bi yağmur olup yağarım belki
Ufku açık engin deryalara
Dolu dolu
Bardaktan boşalırcasına bi sağanak gibi
Biliyorum her damlam
Denizinde, sadece bi kum tanesi
Bir gün çıkar gelirsin diye
Hiç ummadım
Ne pencereden baktım dışarı
Ama hiç uyuyamadım
Bil gül açar görürüm diye
Bırakıp gideni bekleme
Sevdiğin bi hayal
Kalbinde öylece durmasına şaşırma...
Kov
Onla olan ümitlerini ki
Tohum bitmez umutsuz
Kimseler açıktan söylemedi bana
Yaşamımın sonunun
Çıkmaz sokak bir yol olduğunu
Sadece hissettim hisettirdiler
Gerçeğin hayalimi darmadağın eden
O yansız duygusuz akagelen soluğunu
“Kat çıkmak yasak kardeşim”
Yahu bina dikmiyorum ya buraya
Altı üstü bedenim beş on metre daha yükselecek
Gökdelenlerden hiç hoşlanmam zaten
İşim de düşmez oraya
Burası kamuya açık yer değil mi
Madem ağlayacaktın kuytu bi köşede bütün gün
Yanına geldiğimde pervasız ellerini – dermansız-
Neden belime doladın…….
Bir sarmaşık gül gibi uzadın kirpice
Körpece sevdaları kendine hasret uladın
Sağır baktı hep gözlerin koynuma
Mor rengi sevmişimdir hep
Heralde sarılar satılık olduğu için
Almaya mı gücüm yoktu
Vermeye mi razı değildim
Morun bilumum tonunu tükettiğimde
Sarının kıymetini mi bildim
İnsan umuttur!
Bulunduğu anın
Mekan içerisindeki kesitinin
Etkimeli tepkimeli bilinçli varlığı içerisinde
Belirlenmiş belirsizliğin belirsiz belirlenmişliğin deryasındaki
Verili zamanda verili mekanda gerçekleşmiş bulunan
Unutulduğu zannedilen yol arkadaşının sesidir
Aynı patikada kesişmese de yollar
Esen rüzgarın
Yar kokusunu toprağına serpişidir
Yazın maviliğinde hayallerle yüzerken
Sonbaharın yaprak dökümünde geçmişi anarken
Kışın beyazında buruk bir huzuru yaşarken
İlkbaharın tomurcuğunda umutlar yeniden alevlenirken
Hiçbir mevsimi yaşamazsa
Bir çiçek bir kuş bir ağaç
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!