İlk ne zaman karşılaştık seninle, ne zaman sevdim seni?
Ne zaman buluştuk ilk, ne zaman söz ettik aşktan?
Kapatınca gözlerimi, açıyorum geçmişe bir pencere:
İşte anılar resmi geçidi, bütün hayatım sil baştan...
Diyorum ki evlen benimle, seviyorum seni
Yanaklarında gül pembeliği, Düşüneyim... diyorsun..
Her gün girilen bir sınavdır,
Hayat insana;
Bütün soruları bilen değil,
Sabredendir kazanan...
Engelli bir parkur olsa da
En kısa yol çalışmaktır,
Dönüşsüz gidişlerine
Alıştım sessizce…
Ağladığım geceler boyu
İçime akıttım gözyaşlarımı,
Yıldızlara astım ruhumu…
Gök mavisi gözleri okaşardı her gün,
Bakışlarını görünce gülen yüzümü...
Üç yıldır adı konulmamış bir hüzün,
Sinsice çürütür garip ömrümü...
Unutur muydum karşılıksız sevgini,
salınıyor
Üstümde efil efil
akasya ve salkım söğüt dalları
önümde doyumsuz güzellikte
zümrüt bir kıyının
kumlarını dövüyor ak dalgalar
Ben bir öğretmenim,
Ülkemin ücra bir köşesinde...
Çıkar gelir öğrencilerim,
Toplanırlar çevremde...
Çünkü onlar benim
Işığa hasret,
gün mavinin bugün
gökyüzü mavi, deniz mavi
gömleğin açık mavi
gözlerin masmavi
gülüşün uçuk mavi
gülleri deli sevdamın
Sevda hüznüne tutuklu gönüllere
Bu dünyanın ezası, cefası çok
Vuslatı, hicranını mumla aratır,
Sürülecek bir zevki, sefası yok...
Dilberi
Davetsiz girer içeri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!