Uzun gecelerim olurdu uyutulamayan
Konuştuklarım ve kendi sesimle
Kimsenin duymadığı
Duysa da anlamadığı sözcükler biriktirirdim yol boyu
Sessizce ilerleyen bir nehir gibi dingin
Omuzlarımda dünyanın bütün telaşı
Hayalde ve gerçekte yolculuktur yaşamak
Yaşamın tam da kendisidir hayatla yarışmak
Direncin coşkusu umudun mavisi derken su gibi akıp gider zaman
Ve gün gelir büyür insan.
Senli zamanların özlemiyle dolar bulutlar yokluğunda.
Yağmur olup yağdığın şehirlerdeyken sen,ıslanır anılardan bana kalanlar.
Gülüşün aydınlatamazsa karanlığımı eğer,leylaklar dolusu açıp kollarımı,kucaklayıp sesini,kokunu çekerim uzaklardan göğsüme.
-/ Her gün yeni bir kelime ekleyerek
bir şiirin kıyısında oturup,sözler biriktirir içim her bahar-/
Sen dünyaya merhaba dediğinde
Çoktan alınmıştın annenin yuvasından
Rengin tercihim değildi
Mavi-turkuaz,belki biraz sarı bulaşmış olsaydı keşke tüylerine
Tek başına bekliyordun kafesin bir ucunda
Şiir sensen eğer;
Hayaller,umutlar ve yağmurlarla başlar
Sonu denize kadar uzanan benim hikayem.
Ege'nin sularında
Bütün yollardan sorarak geçtimde
kendimi bulamadım
şarkılar söyledim, dinledim
şiirler yazdım, okudum günlere, gecelere
yeniden doğdum kendi gerçeğime.
-/ Yağmur olup dökülür içim her bahar senin şehrinin sokaklarına.
Her şey bilmekle başlar
Anlamak…
Yaşamı anlamlandırmak
Bilmediğini öğrenmek kadar da değerlidir
/ Yaşadıklarımın adını şiir koydum ben hayatı anlatabileyim diye /
Bir ömrün kaçıncı şiiridir bu
Kaç şiirde sen olacak kalemimde
Saçlarının dalgasında, gözlerinin karasında uçuşurken hayaller
Nisan'larda yeniden doğacaksın dizelerimde
‘’Dayanabildiği her fırtınadan sonra biraz daha yeşerirmiş insan’’
Kalbim bir nisan serinliğinde
İşte yine yolum düştü senli dizelere
Oturdum şiirin kıyısına, anılar kucağımda
Kaç nisan ses veririm uzaklara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!