Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

Ben sana bitmeyen bir aşkla yanmışım
Bir canın lafını eder mi sözlerim
Senide ben gibi seviyor sanmışım
Bırak da ardından ağlasın gözlerim

ADINI KOY

Bu sensizlik yaktı beni
Oy kalbimin kadını oy
Vurdu yere yıktı beni
Yokluğunun adını koy

AFFETMEYECEK


Kaç kere arz ettim ona halimi
Ne yaptım başını öne eğecek
Hayatımı alt üst eden zalimi

Deli gönlüm hiç laf anlamaz oldun
Bazen kör ol bazen sağır ol biraz
Ne söylesem sana tınlamaz oldun
Hala uslanmadın ağır ol biraz

Karda yürü ama izini sakla

Doğuştan kötüymüş bahtım kaderim,
Bu yüzden çektiğim onca eziyet.
Kimden ne gelirse buyur ederim,
Gönlümden vuruldum ağır vaziyet.

Vicdan mahkemesi ipimi kesti,

Yanan yüreğimden çıkıp gittin ya
Sevene yapılmaz böyle eziyet
Hasreti üstüme yıkıp gittin ya
Param parça oldum ağır vaziyet

Kılıcım çıkmıştır artık kınından

Yine bir ayrılık rüzgârı esti
Öfkeden delirdim çağladım bu gün
Gitti de selamı sabahı kesti
Hıçkıra hıçkıra ağladım bu gün

Elimde ıslanan kaçıncı mendil

Uzaklara dalıp gittin gözlerim
Bir vefasız için sakın çağlama
Yine böyle dolup gittin gözlerim
Ne olursun yalvarırım ağlama

Biliyorsun bize neler etmişti

Karartma yüzünü çatma kaşları
Çağlama bir tanem çağlama artık
Sil yeter gözünden akan yaşları
Ağlama bir tanem ağlama artık

Sevgimi sevgine katmaya geldim

Bir kağıt bir kalem aldım elime
Hasretin üstüme edince akın
Senli duygularım geldi dilime
Sevgilim okurken ağlama sakın

Verdiğim sözlerde duramadım ki