Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

KIR ŞEYTANIN BACAĞINI

Seven insan yapmaz gurur
Açmış sana kucağını
Al öfkeni yere savur
Kır şeytanın bacağını

Öyle olur olmaz çıkma dışarı
Ben seni izimden kıskanıyorum
Biraz şımarıksın biraz haşarı
Ben seni gözümden kıskanıyorum

Ben gurbette gamlı sende sılada
Demek ki çilemiz daha dolmadı
Solmasın gönlünü aşkla sula da
Kavuşmak bir türlü kısmet olmadı

Yazdığın her mektup şimdi yoldaşım

Yarın ne getirir bilinmez canım
Sen bana doğru koş vaz geçme n/olur
Kaderin yazdığı silinmez canım
Şimdi ne desem boş kısmetse olur

Sana yol göstersin tuttuğum fener

Sana nasıl tarif edeyim aşkı
Önce sağır eder arkasından kör
Teslim olur insan duysa da kuşku
Kalbine kıvılcım düştüğünde gör

Birazdan fırtına çıkacak gibi
Her taraf toz dumam her tarafta sis
Geçtiği yerleri yıkacak gibi
Bu kıyamet diyor içimden bir his

Zaten yar gidince hayata küstüm

Bilmem ki nereden çıktı bu veda,
En büyük kıyamet gönlümde koptu.
Sen gittin gideli yok bir ses seda,
En büyük kıyamet gönlümde koptu.

Tükendi gençliğim kar etmem artık,

Ağlattığın gözlerimden,
Bir kez özür dilemedin,
Anlamadın sözlerimden,
Kıymetimi bilemedin.

Yüreğime sevgi ekip,

Kaldırıma oturup, yollarını bekledim
Gelmeyeceksin diye hep endişe taşıdım,
Her geçen dakikaya yenisini ekledim,
Soğuktu İstanbul’un geceleri üşüdüm,

Bu son gidişin var ya yüreğime tak etti,

Şu gurbetin adı batsın,
Derdim büyük gizliyorum.
Para tatlı tadı batsın,
İstanbul’u özlüyorum.

Doğup büyüdüğüm şehir,