İki nokta arasında en kısa yol idi
Senin bana olan güvenin baba
Ne kadar güvendiysen en zor anlarımda bile
Sokak başlarında donmuş gölgeler
Sensizlik on tırnağıyla içimde yangın şimdi
Yalnızlığı yankılayan ufuklara yürüyorum
Aklımda sen, yüreğimi seninle ısıtıyorum
Bir dağ yıkılır bulutlardan denizlere
Alt üst olur o sabah kutuplarda hayat
Bu filmi sadece okuyan köy çocukları görür
Çırpınır kitaplarda, raflarda sayfalar
bir şair ağladığında
bil ki çoktan uçmuştur bir kuş yuvadan
ayrılmıştır bir kınalı kuzu bilinmeze yurdundan
bir şair ağladığında
şafak vakti denizin uğultusu
artemis'e tatlı uykuyu dar etti
iki adımda geçti yorgun ovayı
ay tanrıçası kendi sahiline gitti
Seni yeneceğim Kemal !
SENİ KENDİ ÜLKENDE
YE NE CE ĞİM!
Seni kendi çocuklarınla yeneceğim!
26 / 30 Ağustos 1922
Bir Çağ Yangını! / Ve Zafer
yüz yıl uyuyan bir prenses varmış
geçen gün bir masalcı nine
şaşarak anlattı bize
Ben bir buz dağıyım yalnız ve karanlık
Okyanusun eğilmez başı/dinle
Dostu yıldızların
Korkarsın, kar/ardı gözlerim
Haftalar kar üstünde taze çığlık
Aylar doğar batar kar içinde
Yıllar bir insan sesi duymadan geçer
Çöl dediğin ne ki karlar ülkesinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!