Hep inandık hercai menekşelere.
Kandık, kandırıldık o sahte güzelliğe
Şimdi hazan mevsimi;
Yaprak yaprak dökülüyorum toprağıma..
Yalancı bir hevesmiş meğerse aşk,
Bilmem bu kaçıncı aldanışım;
Ben kardelen çiçeğiyim her kış karda açarım.
Sense hercai menekşe baharda çiçek açarsın
Bak ben bir mevsim açıyorken tek renk,
Sen her iki baharda açıyorsun her renk
Benim sevdam bir ömürken
Senin sevdan her mevsim çiçek açar,
Hiçbir şey
Bundan böyle sana ne selam var ne de sitem
Unuttum sendeki beni...
Ne yüzün aklıma geliyor ne sesin...
Hasreti zaman sildi...
Nefreti ben sildim...
Bütün şarkılar seni söylüyormuş
Bütün şiirler seninmiş.
Gecelere anlam katan yıldızlarmış
Bana anlam katansa sensin
Yokluğun da anladım ki sensizken bir hiçmişim
Duvarlara gözlerimle hayalini çiziyorum
Huzur ayakların altında
Pembe baharlar açıyor yüreğimde
Her adımda adım temizleniyor
Ruhum uçuyor mutluluk denizinde
İyi ki varsın, iyiki geldin
Hoş geldin baharım
Sonbahar geldi yeniden
Ne çok yaprak döküyor her sonbahar
Dökülen yaprak değil aslında
Canımdan can gidiyor her sene
Bir özlem var içimde
Her sonbahar tazelenir yeniden
Her gün batımında hüzünlenen yüreğim
Bu hüzün boşa bilesin.
Her gece bir gündüze
Her hüzün bir sevince gebe bilesin
Kirpiklerime mavi çiçekler ekti gözyaşım
Kederin suladığı gözlerim umut çiçekleri açtı
Gözlerinde hep hüzün var dedi adam.
Gülmeyi öğretmediler ki dedi kadın
Öğretmenlerin kötüymüş dedi adam.
Benim kaderim kötüymüş dedi kadın.
Belli olmaz kaderi yeniden yazan olur bir gün.
Kaderin yenisi yazılmaz ki...
Herkesin sızısı içinde kanar
Herkesin hüznü yüreğinde saklanır.
Gözleri gardiyan olur
Elleri anahtar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!