Her gün batımında hüzünlenen en yüreğim,
Bu hüzün boşa bilesin...
Her gece bir gündüze,
Her hüzün bir sevince gebe bilesin.
Kalbim günebakan çiçeği
Yüzün güneşimdi benim.
Kıblem gibiydi varlığın...
Duyunca sesini koşardım yönüne.
Büyük aşkı sen öldürdün.
Salasını verdik âleme.
Güneş her gün yeniden doğar.
Karanlık hüznün kardeşidir.
Aydınlık ışığın arkadaşı.
Gözlerime hüzün sürer karanlık
Işık aydınlatır her sabah hüznümü.
Nedendir bilinmez,
Güney şehrinin kızı
Limon çiçeği kokulum
Uzak diyarların Akdeniz gülü
Sıcak nemli havaların asi kızı
Gözlerin hep maviye bakardı
Dillerin mavi şehirleri anlatırdı
Gün gelir bende mavi olurum
İçimde ki mavi çocuğu gökyüzüne uçururum.
Bir bahar sabahı yeniden âşık olurum.
Yalnız yaz gecelerini gökteki yıldızlara bırakırım.
Gün olur ömrün sonbaharına elveda derim.
Ruhumu genç baharların erguvan dallarına asarım.
Güzel kadınsın fakat.
Hüzün kokarsın.
Güzel gözlerinde acıdan izler,
Öpülesi dudaklarda dertli nağmeler var.
Güzel kadınsın lakin...
Hiç gülmedi yüzüne bahtın senin.
Dışarım güz gülü…
İçimde yeni tomurcuklanmış şeftali çiçekleri.
Kimi meyve verir mevsiminde,
Kimi çiçek açar pembe pembe
Kimi de mevsim rüzgârında savrulur.
Yaprak döker narin bir tül gibi
Gözbebeklerime kapattım seni
Haydi, çağırın gardiyan
Vakti gelmiş ayrılığın...
Çekip alsınlar gözlerimden seni.
Beni darağacına aşkınla.
Ölüme hüküm giymişim
Bin yıl olsa yaşananlar
Bir anda silinir her şey
Mazi olarak anılar kalır anılar
Kader mi? Kazamıydı? Kim bilir.
Bilinmez ki ne denir…
Kul sorgular
İnsan ölüyor beyler hanımlar...
Bitmeyen bu düzende devran dönüyor.
Bitmeyen bir kin ve kan senfonisi Gökyüzüne serpilmiş kin tohumları
Bir yerlerde değil denizde bebekler ölüyor.
İnsanlık ölüyor...
İnsanoğlu ölüyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!